Dom Garray'a

Garray

-No, samej raczej Cię nie puszczę. Podobno polują głównie na samotnie wypuszczające się młode kobiety, zbaczające ze ścieżki. - stwierdził spokojnie podnosząc się z ziemi. Otrzepał niedbale koszulę i odwrócił się w stronę lasu, jakby chcąc dostrzec coś w oddali.
-Wstawaj. - rzucił nie patrząc na nią.

Harumi · Gość

Powstrzymała się od śmiechu jaki cisnął się na jej usta i podniosła pośpiesznie z ziemi. Wolną dłonią otrzepała spodnie z trawy i zerknęła na palące się ognisko.
-Można to tak zostawić? - zapytała, podchodząc do niego. Upiła łyka piwa.

Garray

Dopiero teraz się odwrócił, spojrzał na ogień i podszedł do niego.
-Nic się nie stanie, a przynajmniej nie trzeba będzie rozpalac od początku. - stwierdził poprawiając kamienie ułożone wokół. Dla pewności obsypał ognisko wilgotną ziemią po czym otrzepał ręce.
-Chodźmy. - rzucił podnosząc się i ruszając w stronę lasu.

Harumi · Gość

- A co z jabłuszkami? - zapytała niczym zatroskane dziecko, zerkając na owoce wbite w patyki. Uśmiechnęła się kącikami warg, popijając kolejnego łyka piwa. Podeszła do patyka i podniosła go, zerkając na owoc. Nie był jeszcze upieczony ale szkoda było go tak przecież zostawić. W pierwszej chwili próbując ściągnąć jabłko, poparzyła się w palce, więc syknęła cicho oblizując pośpiesznie opuszki.
Znów spróbowała, mamrocząc coś pod nosem i kiedy tylko udało jej się ściągnąć swoją upragnioną zdobycz zerknęła jeszcze na drugie, przeznaczone dla niego jabłko. Podniosła też jego patyk.

Garray

Spojrzał na jabłka, stanowiące teraz przedmiot jej zmartwień.
-Jeśli chcesz, to weź ze sobą. Będziesz miała prowiant na wypadek, gdybyś zamierzała się zgubic. - stwierdził spokojnie, uśmiechnął się lekko.

Harumi · Gość

-Zgubić? Nie zamierzam się zgubić. - odpowiedziała pośpiesznie, przystając przy nim wraz z jednym jabłkiem. Dmuchnęła w kosmyk włosów jaki opadł jej na oczy i uśmiechnęła się promiennie, tykając chłopaka zaczepnie palcem w bok.
-Chodźmy już, chodźmy. - dodała podsuwając mu swoje, otwarte piwo pod nos.
-Chcesz? - dorzuciła od tak.

Garray

-Nie, na razie nie. - odmówił odsuwając jej dłoń trzymającą puszkę. Tym razem zignorował zaczepne dźgnięcie palcem i tylko lekko się uśmiechnął. Przyspieszył lekko i zatrzymał się dopiero przy ciemnej ścianie lasu.
-Jesteś pewna, tak? - zapytał spokojnie.

Harumi · Gość

Spojrzała na niego podejrzliwie i wgryzła się w jabłko, kiwając w odpowiedzi głową. Chrupiąc owoc spojrzała wokoło. Jabłko popiła piwem i uśmiechnęła się ledwo dostrzegalnie.
- Jestem, jestem. - skwitowała pogodnie, rozglądając się ciekawsko wokoło .

Garray

-W takim razie wchodź. - powiedział i popchnął ją między drzewa. Poczekał, aż dziewczyna znajdzie się w lesie i wszedł za nią w gąszcz drzew. Podniósł głowę do góry, lecz blask księżyca nie przebijał się przez gęste liście.
-Chodźmy dalej. - rzucił.

Garray

Szedł szybko z kotkiem schowanym pod kurtką. Klucz, klucz, gdzie ten cholerny klucz. Zawsze twierdził, że zamykanie tego domu jest bezcelowe i miał rację, teraz byłoby wygodniej. W końcu z którejś kieszeni wyciągnął zgubę i otworzył drzwi. Wszedł do sypialni, ostrożnie wyciągnął zwierzaka i położył go na łóżku. Przez chwilę rozglądał się za czymś ciepłym. Nic z tego, wszystko było dawno nie używane i wyziębione. Zrzucił na podłogę kurtkę i ściągnął z siebie t-shirt rozgrzany od szybkiego marszu. Przykrył nim swego gościa.
- Poczekaj tu na mnie, zaraz się tobą zajmę. - powiedział, jakby kotek miał gdzieś odejść. Poszedł do kuchni, wstawił wodę i wrócił do sypialni.

Ki

Kotka była na tyle zmęczona walką z mrozem, że nawet nie opierała się, kiedy chłopak ją zabrał ze schodów opuszczonego domu i schował pod kurtką. Przynajmniej było jej trochę cieplej. Pozostawała wtulona w niego, z zamkniętymi oczami. Dopiero gdy położył ją na łóżku, uchyliła bursztynowe ślepka i rozejrzała się po sypialni. Mruknęła coś cichutko pod nosem.

Garray

Przykucnął przy łóżku, palcem delikatnie przesunął po grzbiecie kotka. Miał szczerą nadzieję, że nie jest jeszcze dla niego za późno i że uda mu się wykaraskać. Spojrzał w otwarte, bursztynowe oczy.
- Cześć, przyjacielu. Będzie dobrze? - odezwał się przyjaźnie nie zdając sobie sprawy, że mówi do - jakby nie było - kobiety.

Ki

Znowu coś mruknęła jakby w odpowiedzi. Poruszyła się lekko, sprawdzając, czy ma w ogóle władzę nad kończynami, które były tak zmarznięte, że prawie ich nie czuła. Z wielką ulga stwierdziła, że łapy ma sprawne. Utkwiła wzrok w oczach dwunożnego. W inny sposób nie mogła mu podziękować.

Garray

Jego usta rozciągnęły się w uśmiechu.
- Ruszasz się, patrzysz, wydajesz z siebie dźwięki. Będziesz żyć, już ja ci to obiecuję. - poinformował ją podnosząc się z kolan. Poszedł do kuchni, nalał na spodeczek trochę zimnej wody, dolał odrobinę wrzątku. Jedzenie... lodówka była właściwie pusta, ale w plecaku powinien coś jeszcze mieć. Po chwili znalazł jakąś konserwę, wyjął ją na talerzyk i tak zaopatrzony wrócił do kota.
- Czym chata bogata. - mruknął stawiając przed nim na łóżku wodę i jedzenie.

Ki

~ "I po co on tak łazi po tym mieszkaniu? Nie lepiej by było tu ze mną zostać?" ~ pomyślała, kiedy chłopak znów wyszedł z sypialni. Ki poczuła się już trochę lepiej, jej ciało nieco się rozgrzało, więc stała się bardziej ruchliwa. Gdy Garray wrócił, ona już leżała w innej pozycji. Gdy zobaczyła, że niesie spodeczki, do pyszczka napłynęła jej ślina. Kotka była straszliwie głodna. Od razu zabrała się za pałaszowanie, nawet nie obwąchała jedzenia.