Mieszkanie na poddaszu.

Mike

Odrzucił poduszkę na fotel. Ściągnął z siebie koc, po czym zarzucił go na dziewczynę, łącząc końce z tyłu. Usiadł za nią trzymając brzegi koca.
-Co teraz zrobisz?-zamruczał, z mozołem wiążąc końce.

Rukia

Spojrzała na niego, krzywiąc się.
-Czy to jest kaftan bezpieczeństwa? - zapytała dla pewności, a jej wargi drgnęły tworząc szeroki uśmiech.

Mike

-Można tak to nazwać.-zgodził się opanowując drganie warg.

Rukia

-Przygryzła wargę, próbując wyciągnąć rękę spod koca -ale ja tego chyba nie potrzebuje - mruknęła, dalej kombinując.

Mike

-Mimo wszystko myślę, że Ci się przyda.-uśmiechnął się szeroko.

Rukia

-ale to nie ja jestem niezrównoważona psychicznie - stwierdziła z powagą, cofając się po krok i opadając na chłopaka. Zaśmiała się.

Mike

Jęknął gdy dziewczyna na niego spadła.
-I tak jesteś niebezpieczna.-zapewnił.

Rukia

Zachichotała, wiercąc się.
-Czy możesz mnie już odwiązać? - zapytała, uśmiechając się przesłodko.

Mike

-Nie sądzę. -odpowiedział siląc się na powagę.

Rukia

Złapała zębami za koc i pociągnęła, próbując w jakiś sposób się uwolnić. Machnęła nogami i... spadła na podłogę. -Mój tyłek - jęknęła, chichocząc jednak.

Mike

-Pomogę Ci.-powiedział uprzejmie, podnosząc ją na kanapę. Uśmiechał się szeroko.

Rukia

Spojrzała na chłopaka spod byka.
-I czym sobie na to zasłużyłam ? - wymamrotała jak skarcone dziecko.

Mike

-Cóż...może nie byłaś wystarczająco miłą?-uśmiechnął się zadziornie.

Rukia

-Ja? Ja zawsze jestem miła - prychnęła, przeciągając się zrezygnowana.

Mike

-Mhm.-mruknął siadając obok niej na kanapie.