Dyskoteka "Merkury"

Catherine

Wzięła od barmana swojego drinka i napiła się, rozglądając dookoła za kimś do tańca. Spojrzała na Esmme - to dopijemy drinki i idziemy tańczyć - uśmiechnęła sie.

Esmee · Gość

Wypiła drinka do końca. No to chodźmy - powiedziała wstając. Poszła w kierunku parkietu.

Catherine

Również wypiła do końca drinka i poszła za nią na parkiet. Zaczęła tańczyć. Znów poczuła się jak na swojej osiemnastce, lecz tam tańczyła tylko z chłopakami i upiła się. Tutaj nie zamierzała popełnić tego błędu.

Esmee · Gość

Tańczyła cały czas. Uwielbiała to robić. Uśmiechnęła się do dziewczyny. Ja ide usiąść - powiedziała dziewczynie i usiadła przy bufecie. Zamówiła jakis sok.

Catherine

Po jakimś czasie ona też zeszła z parkiet i usiadła obok dziewczyny, - Fajnie tu - powiedziała i zamówiła drinka, teraz ona nie miała ochoty na sok, czy coś co nie jest alkoholem.

Esmee · Gość

Sączyła swój napój.
Nawet fajnie - powiedziała. ostatnio nie miała jakoś ochoty na balangowanie.

Shane

Wszedł do środka budynku, przeczesał dłonią włosy wyczesując z nich mokre, szybko topniejące płatki śniegu. Czy był fanem takich imprez? Nie, raczej nie. Bliższe prawdy byłoby stwierdzenie, że po prostu chciał gdzieś się schowac przed mrozem no i może przy okazji zobaczyc jakąś ludzką twarz, zamiast spędzac całe dnie w swoim własnym, cenionym lecz dośc monotonnym towarzystwie.

Sherri

Jeden kroczek do przodu, przystanięcie, trzęsienie się z zimna, kolejny kroczek... i tak dalej. Ubrana w trampki, znów przemoczone, ciemne jeansy, czarny T-shirt i narzuconą na to prawie zimową kurtkę, w końcu oparła się o jakąś ścianę, która nie była ośnieżona i odetchnęła. Czerwone policzki szczypały ją niemiłosiernie, a nieokryte żadną czapką włosy zamarzły w niektórych miejscach. Do jej uszu dotarła głośna muzyka, w zasięgu jej wzroku znalazły się kolorowe światła, a umysł dopracował resztę. W tamtym pomieszczeniu musi panować zaduch, ciepło i... w ogóle. Sama nie wiedziała, kiedy nogi ją tam poniosły. W każdym bądź razie weszła do środka, a wielki neon nad wejściem poinformował ją, że wchodzi do Merkurego. Miło.
W końcu raz na jakiś czas nie zaszkodzi się... ech, rozerwać. Ruszyła do baru, siadając przy nim i od razu składając głowę na ladzie. Lód z jej włosów od razu się roztopił i mróz zastąpiło błogosławione ciepło.
Położyła torbę na wolnym miejscu obok, nie myśląc za bardzo, że ktoś mógłby chcieć tam usiąść.

Shane

Rozejrzał się po sali. Hm, ścisk, ale czego się spodziewać po miejscu takim jak to? Po rozentuzjazmowanych twarzach otaczających go ludzi wywnioskował, że najwyraźniej bawią się całkiem nieźle. Tak, tak, to wcale nie jest niemożliwe, podpowiedział uszczypliwie głos w jego głowie. No cóż, wszystko jedno, jeśli już tu jest to równie dobrze może się rozejrzeć. Podszedł do baru z zamiarem obserwacji sali ze spokojniejszego miejsca. Hm, miejsca? Problem jedynie w tym, że chyba takowego nie było. Zerknął na torbę zajmującą jedno z wysokich krzeseł. Po jednej stronie dziewczyna, po drugiej dziewczyna. Hm, skąd ma teraz wiedzieć do której torba należy?
- Można? - zwrócił się do blondynki.

Sherri

Praktycznie przysypiała, głośna muzyka kompletnie jej nie przeszkadzała, w końcu u siebie w domu przeboje Marilyna Mansona puszczała sobie jako kołysankę. Bujała się jednocześnie, wolno i subtelnie, aż nagle ktoś coś do niej powiedział. Znaczy, wydawało jej się, że do niej, bo głos był niedaleko jej ucha. Uniosła więc głowę, natychmiast przytomniejąc. Bar, ludzie, światła, muzyka... Nie, nie jest u siebie w domu. Obróciła się więc w stronę nieznajomego chłopaka, zerkając przelotnie na torbę. Połączyła fakty, jakże błyskotliwie i uśmiechnęła się przyjaźnie.
- A, pewnie. Sorry. -
Przeprosiła i wzięła czarną, wyświechtaną torbę na kolana. Poprosiła barmana o podwójną whisky, szukając jednocześnie w przepastnych kieszeniach torby portfela. Znalazła go w końcu, wyjęła jakiś banknot i podała barmanowi. Schowała portfel, zaś wzięła w dłoń szklankę ze szkocką i wypiła połowę. Od razu się rozluźniła, wzdychając. Zwróciła wzrok ku rówieśnikowi, nie hamując uśmiechu. Miała dzisiaj wyjątkowo dobry humor, choć jej poprzednia pozycja, kiedy siedziała z głową opartą o ladę, mogła przywodzić na myśl załamanie i całkowitą rezygnację, a nie szczęście, że w końcu nie marznie. Trzeba zainwestować w czapkę..., pomyślała, notując sobie to w pamięci.

Shane

No proszę, trafił za pierwszym razem. Cóż, intuicja, a może po prostu torba bardziej pasowała mu do tej blondynki niż wysokiej, rudawej dziewczyny siedzącej po drugiej stronie i rozmawiającej z jakimś chłopakiem.
- Dzięki. - powiedział tylko po czym skorzystał ze zrobionego mu miejsca. Usiadł tak, by móc widzieć salę i bez specjalnego entuzjazmu przesunął wzrokiem po ludziach na parkiecie. Nagle zdał sobie sprawę z faktu, że dziewczyna którą wciąż widział kątem oka mu się przygląda. Popełnił towarzyskie faux pas nie przedstawiając się? E, nie, to przecież dyskoteka a nie jakaś gala. Mimo wszystko, co mu szkodzi.
Obrócił się w jej stronę z nieznacznym uśmiechem.
- Shane jestem. - powiedział wyciągając do niej dłoń.

Sherri

Nie, no, aż tak to było widać? Trzymając w lewej dłoni szklankę ze szkocką, uśmiechnęła się i prawą uścisnęła dłoń chłopaka. Nie odwracała wzroku, w końcu do takich nieśmiałych i płochliwych, o nie!
- Elisabeth. Albo po prostu Sherri. -
Puściła dłoń Shane'a, żeby nie było i wzięła łyk whisky. Dobra, naprawdę. Cud, że coś takiego tutaj mają, a nie samo rozrzedzone piwsko. Kulturka.
Po chwili zrobiło jej się w miarę ciepło i zdjęła ciemną kurtkę w ramion. Przewiesiła ją przez kolana, kładąc na nią torbę, bo oparcia to tak za bardzo nie było. Dodam, że Elisabeth bardzo lubiła takie wysokie krzesełka. Czuła się, że tak się wyrażę, na poziomie, bo normalnie, to była niska, marne 167 cm...

Shane

Uniósł lekko brwi, gdy dziewczyna się przedstawiła. No cóż, skoro znajomość już została zawarta to raczej może zadać jakieś to pytanie.
- Dlaczego Sherri, skoro masz na imię Elizabeth? Pseudonim, nazwisko, drugie imię?- spojrzał na nią pytająco. No cóż, w końcu trzeba zacząć jakoś rozmowę. Skoro już tu jest, równie dobrze może spędzić ten czas w towarzystwie - ostatecznie również w tym celu przyszedł tutaj, a nie wrócił prosto do domu.

Sherri

Dopiła trunek i odstawiła szklankę na ladę. Spojrzała na Shane'a, uśmiechając się szeroko.
- Taaak, drugie imię. Elisabeth zawsze wydawało mi się za poważne. Większość starych znajomych zna mnie jako Sherri właśnie. Ale jeśli już ktoś bardzo chciał nazywać mnie po imieniu albo chociaż coś koło tego, to było i Lissie, Elisa, Liśka, Beth... -
Skończyła wymieniać, wzruszając ramionami. Zawsze była rozgadana, ale teraz umilkła, żeby nie wyjść na jakąś umysłowo chorą, czy po prostu nachalną. Może chłopak powie coś o sobie. Elisabeth nie była nigdy zadufaną w sobie egoistką, lubiła wysłuchiwać innych, ale zazwyczaj spotykała ludzi, którzy woleli słuchać, niż mówić. Beth nie należała do osób lubiących przesadnie długie milczenie, więc to rozgadanie się u niej kształtowało.
Warto dodać, że mówiła z silnym, wyczuwalnym francuskim akcentem.

Shane

Skinął głową. A więc zgadł, dziewczynie po prostu nie odpowiadało długie, eleganckie Elizabeth. I może słusznie, imię kojarzyło się raczej z bohaterką starych romansów niż młodą dziewczyną.
- Ja tam zawsze byłem po prostu Shane. Jakoś nikomu nie przyszło do głowy, żeby to zmieniać, no i też ja nie miałem nic przeciwko brzmieniu swojego imienia. - stwierdził wzruszając ramionami. Przyjrzał się dziewczynie. Musiała być mniej więcej jego równieśniczką, chociaż rzecz jasna mógł mylić się o rok czy dwa w każdą stronę.