Jezioro Spokoju

Adell

Popatrzyła na ocierającą się o jej nogi kotkę.-Hej, mała. Co ty tutaj robisz?-zapytała nie oczekując oczywiście odpowiedzi. Po chwili wzięła ją na ręce i zaczęła ją delikatnie głaskać.

Diuna

-miałłłłł-powiedziała zadowolona żewkońcu ktośzwrucił na nią uwagę bo do tychczas była olewana-wtuliła zziębnięte ciałko w Adell,czuła się bardzo samotna

Katacuschee

Mały, czarno-biały diabełek wbiegł na teren jeziora. Zatrzymał się, rozejrzał uważnie i zrobił zawiedzioną minkę.
- "To nie ta sama wielka woda, nad którą byłem z siostrą..." - pomyślał.

Pesadilla

Powoli, ciągnąc nogę za nogą przybyła nad jezioro. Nie spieszyła się. Bo niby po co? Spojrzała na wodę. Tak. Od zawsze lubiła jej widok. Jakby ją uspokajał...

Przybyłam, zobaczyłam i poprawiłam!
Kiara.

Garray

Siedział po turecku na trawie, plecami oparty o pień drzewa. W palcach obracał bezmyślnie jakąś gałązkę, ot tak, aby zająć czymś ręce.

Pesadilla

Usłyszała jakiś szelest. Szybko odwróciła głowę. Zauważyła chłopaka siedzącego pod drzewem. Oczywiście go nie znała. W końcu była nowa w tym mieście...

Garray

Podniósł wzrok znad swojej gałązki, napotkał spojrzenie dziewczyny. Obcej? Oczywiście, że obcej, na pewno jej tu nie widział. Wykonał dziwny gest, będący czymś pomiędzy kiwnięciem głową a wzruszeniem ramion.

Pesadilla

Nieco zdziwiona gestem chłopaka, wahała się co ma zrobić. W końcu postanowiła do niego zagadać.
-Hej- odezwała sie na tyle głośno, żeby usłyszał.

Garray

-Cześć.- odpowiedział nie ruszając się z miejsca - nie tak głośno, jak dziewczyna lecz tak, by mogła go usłyszeć.

Pesadilla

Podeszła do niego. W końcu rozmowa na taką odległość nie miała sensu.
-Jestem Pesadilla- przedstawiła się.- Nie dawno wprowadziłam się do miasta.

Garray

-Garray i wprowadziłem się tu dawno, lecz i tak nie zdążyłem przywyknąć.-odpowiedział, nieco rozbawiony stylem prowadzonej właśnie rozmowy.

Pesadilla

-Cóż, tak tak też można. Ja mam nadzieję, że szybko się tu zaklimatyzuję- odparła, uśmiechając się lekko.

Garray

-Pewnie tak. - zgodził się uprzejmie, wyrzucając za siebie gałązkę. Jego palce natychmiast zaczęły bezwiednie szukać nowej.

Pesadilla

Nie wiedziała co ma powiedzieć, więc milczała. Spojrzała na jezioro.

Garray

Włożył do ust koniec gałązki i zaczął go bezwiednie obracać w zębach. Otwarcie obserwował dziewczynę, bez śladu zażenowania na twarzy.