Jezioro Spokoju

Phanaber

- To co ty, lakieru używasz?- Spytała, wybuchając śmiechem i próbując to sobie wyobrazić xd.

Matthew

- Nie no, bez przesady. - zaśmiał się. Potrząsnął głową i oparł się na łokciach.

Phanaber

Znowu odgarnęła grzywkę z oczy i zmrużyła lekko oczy, wpatrując się w słońce. Machnęła stopą bez bliżej określonego celu xd.
- Dlaczego zostawiłeś rodzinę?- Spytała w pewnym momencie, odwracając głowę od słońca, aby na niego spojrzeć. Przekrzywiła głowę z zaciekawieniem. Ona opowiedziała swoją historię, dlaczego on miałby nie opowiedzieć swojej?

Vitamine

Przyszła. Spojrzała na rozmawiających. Kolejna bezsensowna wymiana zdań. Dlaczego wszyscy zawsze pytają o to samo? A co gorsza, zawsze padają podobne odpowiedzi.

Ozy · Gość

Dziękuję Ci tato że bijesz mnie szmatą,czasami grabiami a czasem łopatą... Cool

Megan

Spacerując po okolicach postanowiła przyjść również nad to jezioro. Podeszła do drzewa obok jeziora i oparła się o nie.

Mafyou

przyszedł szukając odpoczynku i podszedłszy do dziewczyny położył się obok niej i zasnął ,był bardzo zmęczony a uwielbiał ludzi i w ogóle towarzystwo

Megan

Gdy zobaczyła obok siebie psa, kucnęła do niego i delikatnie pogłaskała go. Uśmiech zagościł na jej twarzy. Uwielbiała zwierzęta.

Mafyou

podniósł wzrok na dziewczynę, to był pierwszy człowiek który go pogłaskał ,zawsze to on podskakiwał przy ludziach a oni nigdy go nie pogłaskali go nawet

Angela

Weszła mając w uszy wetknięte słuchawki i słuchając swoich ul. nutek. Rozejrzała się po czym usiadła na trawie przy brzegu wpatrując się w tafle wody.

Megan

Spojrzała na dziewczynę, drapiąc psa za uchem. Wstała i odgarnęła włosy za ucho, ponownie opierając się o pień drzewa.

Andrea

Dziewczyna przyjechała z Nathan'em na motorze, który osiągał dość dużą szybkość. Dziewczyna mimo strachu, nie skarżyła się, nie prosiła o zwolnienie prędkości. Andrea czuła drobny, przyjemny dreszczyk. Trzymając się mocno chłopaka pod koszulką Nathan'a poczuła twarde mięśnie brzucha, jak i słodki, piżmowy zapach wody kolońskiej. Wtulając się w chłopaka czuła trzepotanie rękawów od t-shirtu chłopaka.

Nathaniel

Chłopak uśmiechnął się, zwalniając. Po niecałej minucie stali już, jednak Nathan nie miał jak na razie odwagi zejść. Odwrócił się tylko do dziewczyny, jego twarz była czerwona, a oczy błyszczały jak nigdy dotąd.
- Wiesz ile jechaliśmy? 150 kilometrów na godzinę, a Ty nawet nie krzyknęłaś! - rzucił, stawiając podpórkę pod motor.

Andrea

- Nie miałam powodu.- odparła udając, iż jest to normalna prędkość, a ona wcale się nie bała. - Mogę już zdjąć kask?- zapytała lekko kręcąc głową na boki.

Nathaniel

- O kurcze - zaśmiał się - jesteś nieustraszona.
Skinął głową, jednak sam sięgnął po kask. Jednym ruchem odpiął pasek i zdjął go dziewczynie. Uśmiechnął się do siebie, wieszając go na rączce. Zszedł z motoru i pobiegł między drzewa.
- złap mnie! - zachichotał.