Jezioro Spokoju

Andrea

Uśmiechnęła się szeroko do chłopaka, rówież schodząc z motoru. Zaśmiała się, biegnąc powoli w stronę Nathan'a. Zatrzymała się kilka metrów przed chłopakiem.- Wiedzę Cię. Masz żółty t-shirt idioto, nie trudno zauważyć.- mruknęła, opierając się o sosnę stojącą obok. Zachichotała.

Nathaniel

- o kurde... - jęknął, udając przestraszonego. - zaraz, zaraz. - poprawił się. - jak mnie nazwałaś? - zapytał, nadal jeszcze dysząc. Pokazał jej język i ruszył w stronę motoru. A co tam. Przejdzie te 30 km na nogach.

Andrea

Dziewczyna odwróciła się na pięcie, szła za chłopakiem.- Ja? Ja cię nazwałam tak ładnie i przyzwoicie.- wyszczerzyła zęby w niewinnym uśmiechu. Założyła za ucho spadający jej na oczy kosmyk włosów.

Nathaniel

- oczywiście i co jeszcze? - zapytał, udając obrażonego. Położył się na trawie, przymykając oczy. Twarz teraz miał jedynie lekko zaróżowioną, jednak widać było, że był szczęśliwy po tej przejażdżce.

Andrea

- No naprawdę.- powiedziała szczerząc się. Usiadła koło chłopaka, opierając się o drzewo. Wzięła do dłoni mały kamyk, po chwili zaczęła go przewracać w palcach u dłoni. Uśmiechnęła się sama do siebie.

Nathaniel

Spojrzał na dziewczynę, wkładając dłoń do kieszeni. Przysiadł na przeciwko niej, odgarniając włosy z jej szyi. Rozprostował dłoń, pokazując jej mały naszyjnik. Uśmiechnął się kątem ust.

Andrea

Spojrzała na dłoń chłopaka.- Co to jest?- zadała standardowe pytanie wskazując na naszyjnik. W tym czasie też, jak zawsze, miała pełno myśli, o tym co chłopak zamierza zrobić.

Nathaniel

- no, hm. Chcę Ci go dać. - odpowiedział zgodnie z prawdą, podając jej naszyjnik. Uśmiechnął się, czekając na reakcję dziewczyny.

Andrea

Uśmiechnęła się lekko, po czym pokręciła przecząco głową.- Nie, ja nie mogę tego przyjąć.- odparła. Odsunęła dłonią dłoń chłopaka,

Nathaniel

Wyszczerzył się, zapinając wisiorek na rękach dziewczyny.
- hej, wygląda super. - zachichotał, przyglądając się naszyjnikowi. - jesteś moim więźniem. - stwierdził, mierzwiąc włosy.

Andrea

- Ej, no co .. co Ty robisz?- zapytała marszcząc czoło.- Zdjemij to.- mruknęła po chwili, spojrzała na naszyjnik.- No weź, go zdejmij.- dodała jeszcze raz.

Nathaniel

Pokręcił głową, śmiejąc się.
- najpierw mnie pocałuj i podziękuj - zażądał, uśmiechając się kątem ust. Zastanawiał się, co dziewczyna teraz zrobi. Parsknął cicho.

Andrea

- Że co? Nie ..- zaprzeczyła unosząc brew. Mruknęła jeszcze coś niezrozumiałego pod nosem.- Zdejmij to.- dodała po chwili, powtarzając to już po raz któryś.

Nathaniel

- nie. - wzruszył ramionami, wstając. - w takim razie bywaj. - uśmiechnął się pogodnie, jednak nie wstał. Przyglądał się dziewczynie, oddychając miarowo.

Andrea

- Nathan.- mruknęła patrząc na niego, dmuchnęła nerwowo w grzywkę.- Dobra, zgadzam się.- dodała po chwili, poddając się.