Jezioro Spokoju

Nathaniel

Po chwili jednak puścił dziewczynę i wyszedł na brzeg. Przysiadł na trawie w słońcu, jednak wzrok miał skierowany w stronę Andrei. Uśmiechnął się.

Andrea

- I co zrobiłeś to co zawsze? Podtopiłeś?- zapytała uśmiechając się kątem ust. Niby mało znała chłopaka, ale wiedziała co nieco.

Nathaniel

Skinął głową zadowolony, siadając koło Andrei. Niemal bezwstydnie położył głowę na jej nogach, przymykając oczy.

Andrea

- Powiedziałabym 'dobranoc', ale jakoś pora dnia nie pasuje.- stwierdziła uśmiechając się lekko. Dziewczyna zdjęła gumkę z włosów, zaplotła chłopakowi kitka na czubku głowy.

Nathaniel

Wyszczerzył się, macając gumkę na włosach.
- zepsułaś swój warkocz. - jęknął zły. - Jak mogłaś.. - dodał, chichocząc cicho.

Andrea

- Zrobisz nowy, poćwiczysz.- wyszczerzyła się lekko do niego.- Zrobisz jeszcze ładniejszy.- dodała specjanie przeciągając ostatni wyraz swojej wypowiedzi.

Nathaniel

- nie chce mi się. - odpowiedział, wystawiając język. Złapał dziewczynę za rękę, po czym zaczął zginać jej po kolei palce - z nudów, jak twierdził.

Andrea

Dziewczyna drugą ręką wyjęła z kieszeni {nie ma tam tylko mp3 xd} okulary słoneczne w kształce serc. Założyła je na oczy, szczerząc się.

Nathaniel

Zaśmiał się, widząc okulary. Zdjął je z nosa Andrei, a założył sobie. Wyszczerzył się. - i jak? - zapytał przesłodzonym głosem.

Andrea

- Na mnie lepiej wyglądają.- przyznała wciąz się szczerząc. - Trzeba też Tobie takie kupić.- uznała, zdejmując mu okulary i zakładając je sobie.- Lubisz mnie?- zapytała ot tak sobie. xd

Nathaniel

- nie, jesteś zmorą dnia dzisiejszego. - zażartował, przyglądając się dziewczynie. Podparł się na łokciach i delikatnie ją pocałował, po czym zachichotał i dźgnął ją w żebro.

Andrea

- Zmora, którą całujesz. No naprawdę interesujące.- wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu. Zmierzwiła chłopakowi dłonią włosy.

Nathaniel

- nie mogłem się powstrzymać! - usprawiedliwiał się, chichocząc. Dostał jakiegoś ataku śmiechu, czy coś... - ale podobało Ci się, co? - zapytał, ujmując jej podbródek.

Andrea

Zaśmiała się.- Nie było tak źle.- uznała uśmiechając się szeroko. Dziewczyna przysunęła się bardziej do chłopaka, musnęła go w usta.- A Ci? Podobało się?- zaptała szczerząc się.

Nathaniel

- może byyć... - powiedział cicho, szczerząc się. Spojrzał szybko na Natalie, jednak nie robiła nic podejrzanego. Zachichotał, wyciągając dłoń w stronę jej ubrań.