Las na obrzeżach Palm Beach

Yadis

Wybrałam się na spacer do lasu. Raz na jakiś czas w zawodzie hodowcy, przychodzi moment na papierkową robotę. Po godzinach ślęczenia nad dokumentami miałam dosyć. Rozejrzałam się dookoła i nieopodal zauważyłam Steve'a. Natychmiast przypomniało mi się nasze pierwsze spotkanie w tym lesie, ale wolałam o tym szybko zapomnieć. Jego przebieg nie był zbyt miły. Podeszłam do niego i lekko go pocałowałam.
- Obawiam się, że moje zasłanianie Ci oczu jest już dość przewidywalne.

Steve

Znów zaczął się zastanawiać, czy Yadis go nie śledzi. Zawsze gdy się nudził, ona nagle wyłaniała się zza zakrętu, bloku, drzewa, drzwi... Zaśmiał się i zapytał. - Czyli już nie będziesz mnie w ten sposób straszyć?

Yadis

- Chyba nie. Dla mnie staje się to nudne. A Twoja cierpliwość może się kiedyś skończyć. Wolę nie wiedzieć co wtedy - powiedziałam uśmiechając się.

Steve

- Nie martw się, nie mam w zwyczaju mordować ludzi w nerwach - odpowiedział. Dodał po chwili milczenia. - Powiedz mi, jak to możliwe, że się spotykamy prawie zawsze, gdy wychodzę z domu?

Yadis

Spojrzałam na niego z uśmiechem i pokręciłam głową.
- Nie wiem. Nie zastanawiałam się nad tym. Naprawdę, nie mam pojęcia - odparłam po chwili rozkładając ręce. Uśmiechnęłam się szerzej i udałam podejrzenie.
- Przeszkadza Ci to ?

Steve

Roześmiał się. - Nie. Przecież wiesz, że nie o to mi chodzi. Po prostu mnie to ciekawi. - odpowiedział. - Spotkaliśmy się tutaj kiedyś, prawda?

Yadis

Na dźwięk jego słów zmarszczyłam brwi.
- Tak. O ile dobrze pamiętam dwa razy. Ostatnio byłam tu o kulach, ze skręconą kostką - zamilkłam na chwilę i dodałam - Za pierwszym razem gdy się tu widzieliśmy ja nakrzyczałam na Ciebie, a Ty na mnie. Nie było miło.

Steve

- Naprawdę? - spojrzał na Yadis pytającym wzrokiem. Jakby nie mógł uwierzyć, że oni kiedykolwiek się kłócili. - To musiało być dawno temu - stwierdził po chwili.

Yadis

- Tak. To było dawno. Nie warto tego wspominać - odparłam uśmiechając się. Przez moment przyglądałam mu się uważnie. Chwyciłam jego dłoń i wpatrzyłam się gdzieś w dal.
- Jestem chyba jedyną osobą, która potrafi wyprowadzić Cię z równowagi. Parę razy mi się to udało.

Steve

Roześmiał się. - Jedyną? - odpowiedział ze śmiechem, patrząc na Yadis. - W tej konkurencji Tornac jest nie do pobicia.

Yadis

- Ale Tornac jest zwierzęciem. Psiakowi zawsze odpuszcza się wiele rzeczy i wiele rzeczy uchodzi mu płazem. Inaczej już dawno byś go rozszarpał - roześmiałam się po chwili. Objęłam go i dodałam.
- Nie oszukujmy się - słodkie szczenię zawsze wygra nawet z najpiękniejszą dziewczyną - powiedziałam uśmiechając się do niego.

Steve · Wysłany: Wto 19:28, 09 Mar 2010 Temat postu:

Roześmiał się. - Może masz rację? - powiedział. Gdyby Tornaca traktował tak samo jak ludzi, pewnie już dawno temu by go rozszarpał.

Yadis · Wysłany: Śro 0:14, 10 Mar 2010 Temat postu:

- W czym mam rację ? W tym, że zwierzęta mają taryfę ulgową, czy w tym, że Tornac ma nade mną przewagę ? - spytałam uśmiechając się szeroko. Zmrużyłam oczy gdy nikłe promienie słońca przebiły się przez korony drzew.

Adeline

Drobna, rudowłosa dziewczyna kluczyła między drzewami. Jej myśli były teraz gdzieś w Burgundii, w okolicach rodzinnego miasta. Dopiero jakiś wystający korzeń, przez który omal nie runęła na ziemię wyrwał ją z zamyślenia. Adeline rozejrzała się po okolicy i zaklęła pod nosem. Nie pamiętała nawet, którędy zawędrowała w te chaszcze. - "I jak teraz wrócisz do domu, głupia?!" - pomyślała.

Jonatan

Chłopak z całkiem pogodnym uśmiechem siedział na trawie pod jednym z drzew. Od jakiegoś czasu obserwował zadumaną dziewczynę idącą w jego kierunku.
Sam też przybył tu przez zupełny przypadek, ale nie zamierzał się nad tym na razie zastanawiać. Miał dobry humor i nie zamierzał martwić się głupotami.