Leśna polana.

Chris.

Przez chwilę zastanawiał się dlaczego nie ma dziewczyny. Nawet on sam tego nie wiedział.
- Pewnie dlatego, że nie znalazłem odpowiedniej. - wzruszył ramionami i zgiął nogi w kolanach. Prawdopodobnie powiedział to tylko dlatego, by już o tym nie rozmawiać, jednak nigdy nic nie wiadomo.

Natalie

Dziewczyna obróciła się na bok i przyjrzała badawczo chłopakowi. Może wmówiła sobie, że ma konkretny powód, a teraz rozczarowało ją najprostsze wyjaśnienie.
- i nie jesteś samotny? - zapytała cicho, w nadziei, że nie uraziła teraz przyjaciela. Tego nie chciała, po prostu się o niego martwiła. Skrzyżowała ręce na klatce piersiowej i przypatrywała mu się uważnie, wyłapując zmiany mimiki twarzy. Jakoś sobie wmówiła, że ma jeszcze jakiś powód, który próbuje teraz ukryć. Kto tam wie.

Chris.

- Teraz już nie. - mruknął wlepiając swój wzrok w dziewczynę. Uśmiechnął się kątem ust do niej, jednak myślami już nie był na polanie. Tak, od samego początku tego przypadkowego spotkania kręciły mu się po głowie różne dziwne myśli.
- Przy tobie zawsze raźniej. - dodał po chwili, gdy już 'powrócił' na ziemię.

Natalie

Dźwignęła się na łokciach i przeniosła głowę tak, że teraz położyła ją na torsie chłopaka. Zamknęła oczy i również przez chwilę oddała się przemyśleniom. Parę minut później otworzyła powoli oczy.
- cieszę się, że jesteś. - wyznała. Nie miała możliwości spojrzenia na reakcję chłopaka, czekała więc na jego słowa, które być może powiedzą jej coś o tym, jak przyjął jej wypowiedź.
- wiesz, teraz jesteś najważniejszym facetem w moim życiu. - zauważyła.

Chris.

Objął dziewczynę w pasie i westchnął cicho. Sam nie wiedział czy jak dziewczyna będzie tak ciągle mówić to nie zrobi czegoś głupiego.
- Cieszysz się? Mam nadzieję. Mam zamiar nie wyjeżdżać już więc będziesz musiała ze mną żyć. - powiedział, a w jego głosie można było usłyszeć prawdopodobnie szczęście.
- Ja Ci nie muszę uświadamiać, że od niepamiętnych czasów jesteś dla mnie najważniejsza, prawda? - dodał już trochę bardziej niepewnym głosem.

Natalie

Brunetkę nieco zaintrygowała jego odpowiedź. Uniosła głowę i próbowała tak ją obrócić, by ujrzeć twarz Chrisa, jednak widziała tylko kątem oka jej ogólny zarys.
- w jakim sensie? - zapytała z zaciekawieniem. Jej wzrok próbował uchwycić coś z twarzy chłopaka.

Marley

Marley - nieznośny szczeniol laba - brnął w zaspach, ciągnąc za sobą strzępki po jego matowozielonej smyczy. Warczał co chwilę, gdy wpadał pyskiem w śnieg. Brr..

Chris.

Zmarszczył brwi słysząc jej pytanie. Czyżby zapomniała co tu się działo parę miesięcy temu? Włożył dłonie pod głowę.
- Jeszcze się pytasz? Powinnaś wiedzieć. - mruknął w końcu. Spojrzał kątem oka na brunetkę.

Natalie

Brunetka potarła dłonią brew. Pamiętała, ale postanowiła pomóc chłopakowi uruchomić jego myślenie, a z braku pomysłu zamierzała udawać niewtajemniczoną.
- ee... nie? - zabrzmiało to bardziej jak pytanie. Przewróciła się tak, by leżeć na brzuchu. Oparła łokcie o klatkę piersiową Chrisa i popatrzyła na niego z zaciekawieniem. Interesowało ją, jak jej to wyjaśni.

Chris.

Przewrócił teatralnie oczami i spojrzał na nią.
- To masz pecha. Ja nie mam zamiaru się powtarzać. - powiedział dość obojętnym tonem. Niech się dziewczyna pomęczy, a co.

Natalie

Natalie uniosła brew. Nie zamierzała się poddać i chciała go podręczyć. Tylko trochę. Popatrzyła mu w oczy i uśmiechnęła się lekko. Może to pomoże.
- serio nie wiem. może podpowiedź? - poprosiła, w dalszym ciągu wpatrując się w oczy bruneta. Uśmiechnęła się szerzej i pogłądziła go po policzku.

Chris.

Coś właśnie czuł, że dziewczyna nie będzie chciała odpuścić, jednak czy ktoś powiedział, że on tak zrobi?
- Trudno, będziesz żyła w niewiedzy. - powiedział wlepiając swój wzrok w dość ciemne już niebo. Wiedział doskonale, że brunetka sobie żartuje, dobra z niej aktorka.

Natalie

Dziewczyna przekrzywiła głowę i chwyciła chłopaka za dłonie.
- wolę wiedzieć, czy coś się zmieniło. - przyznała zgodnie z prawdą, patrząc mu w oczy. Może to i dziwne, ale czuła się tak, jakby potrzebowała właśnie jego bliskości, i to niekoniecznie tylko przyjacielskiej.

Chris.

Westchnął cicho i dość długo zastanawiał się nad czymś, nie odlepiając wzroku z nieba. W pewnej chwili spojrzał w oczy dziewczyny i zbliżył soją twarz do jej na dość niebezpieczną odległość.
- Możesz być pewna, że nic się nie zmieniło. - szepnął utrzymując kontakt wzrokowy z Natalie.

Natalie

Spojrzała na chłopaka z pytaniem w oczach, jakby chciała dowiedzieć się, co on myśli o tym wszystkim. Przydałby się mały wgląd w jego myśli. Nie miała ochoty nic popsuć swoim zachowaniem, więc nie miała pojęcia, co robić.
- na pewno? - zapytała na wszelki wypadek.