Mały, zielony las.

Yadis

Odwróciłam się i ujrzałam Phanaber. Uśmiechnęłam się do niej szeroko.
- Wiesz co mam ochotę teraz zrobić ? Powiedz, że się zgadzasz ? - powiedziałam z błyskiem w oku.

Phanaber

Uniosła jedną brew.
- Jeżeli chcesz mnie rozebrać, to zacznę uciekać.- Uprzedziła, zaniepokojona owym błyskiem w oku Yadis.

Yadis

- Nie przesadzaj. - odpowiedziałam śmiejąc się. Rzuciłam się na nią z takim impetem, że przewróciłyśmy się i wylądowałyśmy na wielkim stosie suchych liści.
- Wybacz Phan, to było z radości. - powiedziałam wyszczerzając się do niej w uśmiechu.

Phanaber

Stęknęła, nadal przygnieciona ciężarem dziewczyny.
- Wybaczam, ale przestań mnie dusić.- Jęknęła, nie mogąc się podnieść xd.

Yadis

- Skoro przewróciłam Steve'a, to z Tobą nie miałam najmniejszego problemu. - odpowiedziałam nadal się uśmiechając. Wstałam i otrzepałam się z liści po czym pomogłam wstać Phanaber.

Phanaber

- A więc jednak go przewróciłaś?- Zapytała, wstając i wytrzepując sobie liście z włosów.

Yadis

- Tak. Nie chciał się położyć. Był zbyt zmęczony. - powiedziałam wciąż się uśmiechając. - Ciebie przeważyłam moją masą, ale jemu musiałam podciąć nogi. Inaczej za Chiny by mi się nie udało.

Phanaber

- To można być zbyt zmęczonym, żeby się położyć?- Zapytała rozbawiona xd.

Yadis

- Jak widać można. - odpowiedziałam. - Stwierdził, że od razu by zasnął. Ale osiągnęłam swój cel - musiałabyś widzieć jego minę.

Phanaber

- Trzebabyło zrobić zdjęcie.- Powiedziała z wyrzutem.- Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić.

Yadis

- Tym razem nie miałam ze sobą aparatu. - odpowiedziałam po chwili. - Zresztą...nie miałam wtedy do tego głowy.

Phanaber

- Ach, no tak.- Pokiwała głową ze zrozumieniem.- Miałaś pewnie co innego do roboty.- Wyszczerzyła się xd.

Yadis

Spojrzałam na nią podejrzliwie.
- Powiedzmy, że masz rację. - powiedziałam. Phan nie mogła nie zauważyć wesołych ogników w moim spojrzeniu.

Radek

Nancy

Skrępowana jego wypowiedzią pokryła się rumieńcem. Nie wyczuła jednak nieśmiałości we własnych myślach. Był drugą osobą,którą tu poznała. Był chłopakiem."Mogłam zagrać tak jak on" -uśmiechnęła się do siebie w duchu- "Wygląda na sympatycznego". Zdopingowana spojrzeniem chłopaka rzekła:
-Niemogłabym się nazwać Panią tego lasu, nie znając dobrze jego Pana.
Odgarnęła kosmyk z oczu ,by zobaczyć reakcję chłopaka. Czekając usiadła na miękkim mchu.