Ruiny domu

Tiili

- Usmiechnęła się lekko - Nie mówiła że pójdę na badania. Myślałam nad nimi tylko.

Steve

- To już jakiś postęp... - powiedział i rozesmiał się.

Tiili

- Ale... Jesli cos dla mnie zrobisz, pójdę.

Steve

Zmrużył delikatnie oczy i popatrzył na nią uważnie. Z jej twarzy nie mógł niczego odgadnąć...
- "Co jej chodzi po głowie?" - pomyślał i zapytał w końcu:
- Co takiego miałbym zrobić?

Tiili

- Tylko jedno. Pewnie za pare minut będe żałować ze to powiedziałam, a nawet bardzo. Ale...
Pocałunek... - Wyszeptała...

Steve

Popatrzył na nią zdziwiony. Tego się nie spodziewał.
- "Pocałunek? Czy ja dobrze słyszałem?" - pomyślał z niedowierzaniem. Postanowił się upewnić:
- Możesz powtórzyć?

Tiili

Pocałunek

Steve

- "A więc się nie przesłyszałem..." - pomyślał nieco zdziwiony. Jednak po chwili objął dziewczynę jedną ręką i pocałował w usta. Mocno, ale krótko.

Tiili

- Oczy zaszły jej mgłą i nie chciała oderwać swoich ust od jego ust. Chciała, żeby świat się zatrzymał. A ta chwila trwała wiecznie.

Steve

Pocałował ją jeszcze raz, tym razem trochę dłużej. Przez chwilę wahał się czy jej nie puścić, w końcu jednak przytulił ją mocno i spytał:
- Obiecujesz, że niedługo wybierzesz się do tego lekarza?

Tiili

- Jestem cała w skowronkach. Jak mogłabym Ci odmówić?

Steve

Roześmiał się i powiedział:
- Bądź poważna. Przecież wiesz jakie to ważne...

Tiili

- Dobrze. - Przytuliła sie mocno do Steve'a.

Steve

Uśmiechnął się. W życiu nie przyszłoby mu do głowy, że uda mu się przekonać Tiili w ten sposób. Spojrzał na nią jakby chciał pocałować ją jeszcze raz jednak po chwili zastanowienia zrezygnował z tego.

Tiili

- Puściła Go i powiedziała - Wybierzesz się ze mną do Kliniki...?