Ruiny domu

Garray

-Nie wiem jak. Ale wiem, jak bym się nie zachował: tak, jak zachowałaś się Ty.-mruknął ruszając szybkim krokiem.

Harumi · Gość

-Bla bla bla...- mruknęła za nim niemal niedosłyszalnie, dając się nieco wyprzedzić. Każde słowo akcentowała ruchem zgiętej w dłoni w coś, co miało przypominać mały dziób kaczki.
Przyjrzała się podejrzanie jabłkom, które zerwała. Miała nadzieje, że nie znajdzie tam już więcej niespodzianek.
-Garray, daleko jeszcze? - zapytała nagle, zadzierając brodę, a wzrok wbijając w plecy chłopaka.

Garray

-Podobno marsze Ci niestraszne. A poza tym, czy to nie Ty prowadzisz? Mieliśmy iśc do Ciebie w nieznanym mi bliżej celu.-przypomniał nie odwracając się w jej stronę.

Harumi · Gość

Przystanęła na moment, zagryzając dolną wargę.
-A tak, tak! - stwierdziła pośpiesznie, znów ruszając pośpiesznym krokiem. Przez chwilę wypadło jej z głowy, że mieli podejść jeszcze do jej mieszkania. Gdyby pamiętała o tym nieco wcześniej już teraz skręciłaby na główną drogę.
I tak jak miała to zrobić, zrobiła skręcając nagle w prawo.
-W praaawo! - krzyknęła jeszcze do niego, zdając sobie sprawę, że idący z przodu mógłby tego nie zauważyć. Przeszła kawałek wydeptaną ścieżką między szeregami krzaków. O jej uszy obił się szum jadących samochodów nieopodal. Uśmiechnęła się mimowolnie.

Garray

-Nie bój się, słyszę, że skręcasz. Nie krzycz.-powiedział spokojnie, skręcając w ścieżkę. Z daleka dostrzegł zarysy budynków.
-To gdzieś tam?-zapytał wskazując je gestem brody.

Harumi · Gość

-Ta, to ten szary z prawej. - mruknęła, kiedy tylko przystanęła na chodniku.
Dwójka młodych ludzi spojrzała na nich nieco dziwnie, a Harumi uśmiechnęła się mimowolnie i dźgnęła chłopaka złośliwie palcem w bok kiedy tylko zbliżył się na tyle blisko.
-Już podziwiają twoje kształty. - zaśmiała się i rozejrzała na boki po czym przebiegła przez ulicę na drugą stronę {zt}

Garray

-Moje kształty, moja sprawa. I moja koszulka, w której są jabłka, które będą Twoją kolacją.-zauważył uśmiechając się lekko.

Sam · Gość

Mała na głowie kaptur, zakrywający jej całą twarz. Nie przepadała takich miejsc, lecz jedynie tutaj mogła przemyśleć, niektóre sprawy w jej życiu. Wiele się, wydarzyło tak w krótkim czasie. Musiała, chociaż godzinę odpocząć. Oparła się o murek. p[o czum usiadła na nim.

Taylor

Chłopak przyszedł, rozglądając się ciekawie po miejscu. Lubił takie domy, miały swoją unikalną historię. Uśmiechnął się pod nosem i usiadł na resztkach schodów, wyjmując komórkę. No tak, brak zasięgu. Taylor pokręcił głową. Jak mógł o tym zapomnieć? Przewertował szybkim wzrokiem okolicę, podciągając kolano pod brodę.

Natalie

Natalie pojawiła się niedaleko. Rozejrzała się. Dostrzegła tajemnicze ruiny, tak oryginalne miejsca miały swój urok, tak więc podeszła. Usiadła na starych, omszałych i częściowo zburzonych schodach. Spojrzała w bok... i dostrzegła nieznajomego chłopaka. Jak to ona, nie mogła przepuścić okazji na poznanie kolejnej osoby. - Cześć. - odezwała się, chcąc zwrócić na siebie jego uwagę. - Natalie jestem.

Taylor

Wzrok przeniósł na źródło usłyszanego głosu. Uśmiechnął się pod nosem, przypatrując dziewczynie. Oceniał ile mogła mieć lat.
- Taylor. - zreflektował się po chwili, chowając komórkę do kieszeni. Wyprostował nogę, zastanawiając się, co Natalie mogła robić w takim miejscu.

Natalie

Natalie także oceniała wygląd chłopaka, myśląc, ile może mieć lat. - Mieszkasz tu od dawna? - zapytała, wcześniej go nie widziała. - I ile masz lat? - dorzuciła zaraz, nie mogąc dobrze ocenić, dałaby mu tak 18-21. xd

Taylor

Parsknął, niemal krztusząc się śliną, słysząc drugie pytanie. Nie wiedział, że jedno z podstawowych pytań to "ile masz lat". Uśmiechnął się jednak pogodnie, z małą ironią we wzroku.
- od paru tygodni. - mruknął nieco zniesmaczony, unosząc brew. - 18 niedługo. - dodał, wyciągając się na schodach. On dałby dziewczynie jakieś 19-20.

Natalie

- Wyglądasz na nieco starszego. Pytałam z ciekawości. - odparła. - Ja mam dziewiętnaście. Nie tak dawno skończyłam. A tutaj jestem od prawie dwóch lat. - dodała, wiedząc, że uprzejmie byłoby powiedzieć to, nawet jeśli ktoś inny nie miałby zamiaru o to zapytać. - Interesujesz się czymś? - zapytała zaraz potem, było to neutralne pytanie, ale zainteresowania wiele mówiły o ludziach.

Sam · Gość

Usłyszała głosy... Rozpoznała je... Z dala by je rozpoznała, wyszła zza pozostałej ściany z domu. Uśmiechnęła się pod nosem.