Stary cmentarz.

Czarek

- Czarek, siedemnaście. - Powiedział wesoło. Schował jedną dłoń do kieszeni bluzy. - Coś jeszcze życzy sobie pani wiedzieć? - Zapytał. Uśmiechnął się chytrze.

Hayley

- Tak, pani życzy sobie, żeby Pan Czarek powiedział pani, czym się interesuje xD - odparła, uśmiechając się cwaniacko.

Czarek

- Aktorstwem. - Odpowiedział dość szybko. Przyjrzał się włosom dziewczyny, miały taki ładniutki kolor. - A pani zjawa? - Zapytał szczerząc się. Pamiętał za kogo ją wziął. ;3

Pazur

Death

Przyszedł i spostrzegłszy ludzi zaczaił się za którymś z nagrobków. Obserwował poczynania rozmawiających. Zaśmiał się diabolicznie tak, żeby nikt go nie dosłyszał.

Seth

Czarny, kudłaty, ogromny pies zakradł się od tyłu do Death'a i obserwował jego poczynania. Szturchnął mężczyznę w plecy, przekrzywił głowę i spoglądał na niego z zainteresowaniem. Widział ludzi w naprawdę w wielu sytuacjach. Ale jeszcze nie w takiej.

Death

Powoli odwrócił głowę w stronę Seth'a. - Czy Ty jesteś wilkiem? - Zapytał. Wielki pies wyglądał jak wilk albo inne coś, co jest duże, czarne i kudłate.

Seth

Strzepnął uchem i przekrzywił lekko łeb jakby usłyszał jakiś wyjątkowo ciekawy dźwięk. Wilk. Coś mu to mówiło, czy ktoś w jego linii nie był wilkiem ? Kudłaty spojrzał człowiekowi w oczy z niemym spokojem. Nie był sensu odpowiadać. Zdrowy, czy nie, człowiek nie zrozumie.
Machnął lekko ogonem, pysk mu się skrzywił w... uśmiechu ?
-Możliwe, człowieku. - mruknął i spojrzał ponad jego ramieniem po czym pytający wzrok przeniósł na człowieka.
- Co planujesz ? xdd

Death

- Czekam na coś ciekawego. - Powiedział, w ogóle nie zdając sobie sprawy z tego, że pies go o coś zapytał. - Możesz być moim strasznym psem obronnym. - Dodał, patrząc na Seth'a z uznaniem.

Seth

Seth najeżył się i obnażył białe, mocne kły w uśmiechu. Parsknął szczekliwym śmiechem i spojrzał na człowieka po czym przycupnął za pobliskim grobem i także wystawił zza niego łeb zerkając ciekawie.
- Coś ciekawego ? - mruknął. Czyli co ? - Seth rozglądał się za jakimś człowiekiem - najlepiej przesądnym - którego możnaby nastraszyć wielkim, czarnym psem-ponurakiem i jego makabrycznie umorusanym właścicielem ;D

Breeth

Szła wolno we mgle... Czarna płachta, pewnie kaptur, niedbale zakrywała jej głowę, którą miała spuszczoną. Czas poznać okolicę, a jeżeli miała w okolicy cmentarz, opuszczony na dodatek, aż w jej podgniłym sercu tliła się nadzieje. Opuszkami palców, zaczęła rytmicznie bębnić w pobliski nagrobek. Ukucnęła. Kruczoczarne włosy, odgarnęła z twarzy. Siedziała milcząc, nadal stukając w beton. Beton, bezwartościowy...

Zaśmiała się psychopatycznie. Nie znała nikogo, i dobrze. Bliższe kontakty jej zbędne, a może... Oszukiwała samą siebie? Włożyła ręce do kieszeni rozciągniętej, czarnej bluzy, oddaliła się, stopniowo znikając we mgle.

Death

Usłyszał psychopatyczny śmiech. Tak samo śmiała się jego matka w celi śmierci. Nagle posmutniał, niedoszła ofiara oddaliła się. Spojrzał na Seth'a. - Bierz ją! - Wrzasnął do psa, wskazując palcem dziewczynę.

Idalia

Starym zwyczajem spaceruje pomiędzy nagrobkami, patrząc pod nogi. W pięści ma zaciśnięty zamknięty scyzoryk, który będzie przydatny w razie problemów.

Emmett

Na cmentarzu pojawiła sie nowa postać! Emmett poznając nową miejscowość odkrył nowe, niesamowite miejsce- stary cmentarz! ... Był mroczny i tajemniczy a chlopak uwielbiał takie miejsca... Przechadzał się samotnie pomiędzy nagrobkami a co jakiś czas przystawał przy jakimś i czytał napisy na nagrobkach a czasem przyglądał się pozostałością po zdjęciach ...

Siranna

Dziewczyna szła wesoło pogwizdując. Jej błękitna, kraciasta koszula powiewała na wietrze czarne skaty z jaskrawymi sznurówkami odbijały się raz po raz od wyschniętej ziemi. Siri przyszła tu w gości do pewnej dziwnej jegomości. O tak! Pani Melloweystone nie należała do osób towarzyskich i układnych, jednak Siri szczerze ją kochała i traktowała jak babkę, której nigdy nie miała. Ruda grzywka spadła na bursztynowe oczy, które świeciły niczym dwa świetliki pośród brzoskwiniowej cery. Rzemyki na rękach w różnych kolorach tęczy lśniły w słabym światełku, podobnie jak kolczyki, których miała w sumie pięć, ale żaden nie miał ze sobą nic wspólnego.
Dziewczyna uklęknęła obok dość młodo wyglądającego nagrobka, którego napisy układały się w śpiewne słowa. Uśmiechnęła się do portretu kobiety, który odwzajemnił uśmiech. W kamienną donice wsunęła polne kwiaty, które zebrała na polu i zapaliła małą świeczkę. Ułożyła ją na płycie i zamknęła oczy wspominając chwilę spędzone z uroczą i pełną życia staruszką – wieczory pełne ciekawych opowieści, wyszywanie przy herbacie i domowych ciastkach…