Tory

Yennefer

-O, tak. Dachówki to zło wcielone.-ziewnęła, zasłaniając usta dłonią.
-Naprzód, kompania.-dodała po chwili ruszając.

Wybaczam. Ale popraw no się ;>

Drake

- Tak jest.- skinął głową i ruszył.- Tylko mnie dobrze poprowadź.- wyszczerzył się do niej.

xd

Yennefer

Zatrzymała się, odwróciła w jego stronę.
-A...dokąd konkretnie mam Cię prowadzi?-zapytała niepewnie.

Drake

- Miałem Cię do domu odprowadzić, jedynie, że zmieniłaś plany.- odpowiedział uśmiechając się katem ust. Włozył dlonie do kieszeni bluzy.

Yennefer

-A, no tak. Wybacz, chwilowa amnezja.-wyjaśniła sucho. Zerknęła na niego jeszcze raz.
-Chodźmy, więc.-ruszyła.

Drake

Skinął glową i ruszył za nią.- Często Ci się zdarza taka amnezja?- zapytał.

Yennefer

Obdarzyła go piorunującym spojrzeniem.
-Czasami.-mruknęła naburmuszona. Włożyła zmarznięte dłoni do obszernych kieszeni spodni.

Drake

- Aaa, no to fajnie, nawet.- zasmiał się.- Daleko jeszcze?- zapytał udając bardzo zmęczonego czlowieka. O tak, mógł byc bardzo denerwujący.

Yennefer

Zatrzymała się gwałtownie i odwróciła na pięcie.
-Słuchaj no.-powiedziała ostro, dotykając koniuszkiem wskazującego palca jego piersi.-Jeżeli masz zamiar marudzic i narzekac całą drogę, to radzę iśc trzy metry ode mnie.-stwierdziła patrząc mu prosto w oczy. O tak, Yennefer często miewała niespodziewane napady złego humoru.

Drake

Chłopak zrobił trzy kroki w tył.- Taka odleglość może być?- zapytał bezczelnie szczerząc się.

Yennefer

Zmrużyła wściekle oczy, nie odpowiedziała. Bez słowa zaczęła iśc szybkim krokiem w stronę osiedla.

Drake

Chłopak ruszył podobnym tempem dziewczyny, próbując utrzymać tę samą odległośc.

Yadis

Spojrzałam za siebie z niepokojem. Nie znosiłam chodzić na skróty. Nie wiedziałam co mnie do tego podkusiło. Zawsze musiałam zajść tam gdzie nie powinnam. Westchnęłam cicho i ruszyłam przed siebie. Wypatrywałam jakiegoś miejsca, które bym poznała.

Steve

Steve wracał do domu, gdy zauważył niedaleko znajomą postać. - "Co ona tutaj robi?" - pomyślał. Przyspieszył kroku, by zakraść się po cichutku do dziewczyny. Kiedy znalazł się tuż za nią, złapał ją nagle pod boki. - Nie boisz się włóczyć samotnie po takich miejscach? - spytał.

Yadis

Tak bardzo przestraszyłam się, że z trudem powstrzymałam się, żeby nie krzyknąć. Na dźwięk znajomego głosu, westchnęłam i obróciłam się gwałtownie.
- Normalnie ucieszyłabym się na Twój widok, ale o mało nie przyprawiłeś mnie o zawał, więc z okazywaniem radości może być ciężko.