Yenn

Yennefer

Hm. No to ja. Przyszłam na świat 14 i pół roku temu jako córka pielęgniarki i pielęgniarza, dziecko więc ze mnie służby medycznej. Właściwie zawsze byłam chuda, może z wyjątkiem tego czasu, kiedy to każde dziecko wygląda jak różowa piłka w kolorowych ubrankach. Jednak mój organizm, kpiąc w żywe oczy z mojej anorektycznej sylwetki nie zamierzał się poddawać i przez większość życia byłam okazem zdrowia. Jednak musiałam rodzicom w czymś podpaść, gdyż ukarali mnie bratem. Wprawdzie on twierdzi że było odwrotnie bo jest starszy, ale kto by tam chłopaków słuchał. Od samego początku charakteryzowałam się szczerą i gorącą nienawiścią do koloru różowego, oraz do wszelkiego rodzaju blogów, fotek i tym podobnych spraw. W wieku 7 lat podjęłam niespecjalnie przemyślaną decyzję, a mianowicie postanowiłam dostać się do szkoły muzycznej. Wszystko byłoby fajnie, ale oczywiście nie poszłam na łatwiznę i wybrałam skrzypce. Po pięciu latach zmagania z nauczycielami i codziennym ćwiczeniem etiud zrezygnowałam na rzecz tańca. Zapisałam się do formacji tanecznej i rozpoczęłam przygodę z tańcem nowoczesnym, który zresztą trenuję do dziś. W tak zwanym międzyczasie istota zwana moim bratem zdecydowała się na zakup gitary. I to chyba jeden z nielicznych dobrych pomysłów jakie wpadły mu do głowy. Szybko oczywiście zaczęłam podbierać mu instrument i uczyć się najpierw samych akordów, potem całych piosenek. Od dzieciństwa pasjonowałam się psami i połykałam niezliczoną wręcz ilość książek. Od pierwszej przeczytanej książki zakochałam się w twórczości Stephana Kinga, chętnie sięgam także po fantastykę. Kilka lat nie umiałam zidentyfikować ulubionego stylu muzyki, aż do czasu kiedy usłyszałam piosenki zespoły Coma. Od tego czasu zasłuchuję się w rock'u, a prym wśród zespołów wiedzie ciągle Coma.
Uf. Ciężka przeprawa, ale przybyłam, wypociłam, zwyciężyłam. Dziękuję za uwagę.