Park

Petr

Uśmiechnął się i zastanawiał się nad czymś przez chwilę, po czym spytał:
- Grałaś kiedyś w zespole muzycznym? Czy uczyłaś się dla własnej przyjemności?

Cocaine

Rozciągnęła się na ziemi, mrucząc cos pod nosem. Park przeszyło niemiłe strzyknięcie kości. Usmiechnęła się lekko, podnosząc swe bure 'cztery litery'. Usiadła po chwili jednak, owijajac łapy ogonem.

Malkolm

Przechadzał się po alejkach parku ze słuchawkami w uszach. Sam nie wiedział co tu robi ale dalej szedł przed siebie. Włożył ręce do kieszeni.

Yennefer

Lillyanne · Gość

Nucąc pod nosem jakąś smętną piosenkę, doszła tutaj i rozglądnęła się. Uśmiechając się nie wiadomo do kogo usiadła na ławce. Założyła nogę na nogę, oparła się i zamknęła oczy. Nic jej się nie chciało. Nikogo nie znała i nikomu nie chciała narzucać swojej znajomości. Nie wiadomo dlaczego ludzie uważali ją za jakąś barbie, taką, która nakłada na siebie 3 kilo tapety... eeh... Dlaczego?!

Petr

Yennefer

Wzruszyła ramionami.
-A niektórzy wyrastają. Lub po prostu pozbywają się złudzeń.-powiedziała głucho. Przez chwilę milczała, ze wzrokiem wbitym w jakiś punkt w oddali. W końcu spojrzała na chłopaka.
-Liczę, że będzie mi dane posłuchać Twojej gry.-uśmiechnęła się asymetrycznie.

Petr

- Może... Kiedyś - odparł. Sam zastanawiał się nad tym czy kiedyś jeszcze spróbuje swoich sił w zespole muzycznym. Po chwili dodał z uśmiechem - Ale na pewno nie w najbliższym czasie.

Yennefer

Spojrzała na niego zaskoczona. O co chodzi?
-A to dlaczego, co? Każdy czas jest dobry. -zmrużyła oczy.

Petr

Uśmiechnął się.
- Był czas, że ćwiczyłem naprawdę bardzo intensywnie, teraz wolę po prostu trochę... hm, odpocząć.

Yennefer

Wzruszyła ramionami.
-W porządku, jak chcesz.-zgodziła się niechętnie. Patrzyła na niego, jakby nagle wpadł jej do głowy pewien pomysł.
-Hm...Petr? Dasz się trochę wykorzystać?-zapytała ostrożnie.

Petr

Popatrzył na nią zdziwiony i zgasił papierosa, który prawie cały wypalił się w jego dłoni.
- A, to zależy od tego, co masz zamiar mi zrobić - odpowiedział.

Yennefer

-No, może trochę mięśnie nadwyrężyć.-uśmiechnęła się zażenowana.
-Widzisz, po prostu moje mieszkanie wygląda jak magazyn, a ja nie dam rady przesunąć mebli i tak dalej. Więc jakbyś miał chwilę żeby mi pomóc...-urwała, jakby nagle straciła wątek.
-No, ale jeśli masz jakieś plany, to powiedz. Nie chcę Cię zmuszać.-dodała szybko. Przez chwilę można było odnieść wrażenie, że rzeczywiście ma nadzieję na to, że odmówi. Nigdy nie lubiła prosić o pomoc.

Petr

Uśmiechnął się i pokiwał głową na znak, że się zgadza.
- Głupie pytanie, pewnie że Ci pomogę.

Yadis

Przyszłam powolnym krokiem do parku. W końcu znalazłam trochę czasu żeby tutaj usiąść. Po zajęciach stadnina, teraz miałam trochę czasu dla siebie. Wyjęłam z pokrowca gitarę i zaczęłam cicho brzdąkać. Odgarnęłam czarne włosy za ucho. Mój stary, filcowy kapelusz postawiłam na ziemi i roześmiałam się głośno, na samą myśl jak muszę wyglądać. "W końcu jam sudentka..." pomyślałam i wsadziłam kapelusz na głowę.