Park

Natalie

- Mnie tam się podobają. - odparła, wpatrując się w tatuaże. - Wszystkie mają jakieś znaczenie, czy są to przypadkowe wzory? - spytała, dalej nie udało jej się rozszyfrować tych tatuaży.

Harumi · Gość

Uśmiechnęła się kącikami warg.
-Niektóre to faktycznie przypadkowe wzory, inne nawiązują do podróży. Są jakby pamiątką, która przedstawia coś charakterystycznego dla danego kraju, które odwiedziłam. Inne nawiązują nieco do dzieciństwa. - stwierdziła, z przyzwyczajenia wzruszając ramionami.
Odgarnęła kosmyki włosów z twarzy i znów zrobiła małego balona z gumy.

Natalie

Kiwnęła głową. - Kurczę, w sumie to fajnie musi być, jak się ma takie tatuaże. To jest oryginalne i takie... no, zwyczajnie fajne. Supersprawa z takimi wzorami. - stwierdziła. - Może jakiś mi kiedyś zaprojektujesz, co? - zapytała, robiąc maślane oczka. xd

Harumi · Gość

-Czemu by nie, zaprojektować mogę, zrobić zresztą też. - zaśmiała się i przeciągnęła leniwie.
-Co prawda, nie zdążyłam zwieść jeszcze całego sprzętu do mieszkania ale nadrobię to z pewnością w najbliższym czasie. Muszę to wszystko ogarnąć, a u mnie niestety jak zwykle to czynność pracochłonna. - dodała pogodnie.

Natalie

- Zawsze mogę ci w czymś pomóc. - odparła z życzliwym uśmiechem. - Tylko... tego... to musi być tatuaż w mniej widocznym miejscu. Jak tak myślałam, to chyba na brzuchu będzie fajnie, bo można założyć krótrzą bluzkę i widać, a w każdej chwili mogę zasłonić, będzie najwygodniej. - stwierdziła. Zerknęła na ziemię, na której łaziły jakieś ptaki.

Sam · Gość

Przyszła, pchała wózek z Joeyem. Strasznie urósł. Już potrafił siedzieć. Dostrzegła Natalie w oddali. Nie zamierzała krzyczeć. usiadła na ławce. Dała na kolana Joeya. Włożyła mu w rączki soczek.

Harumi · Gość

Gabrielle

Przyszła do parku. Stanęła obok drzewa podtrzymując się lewą ręką. Nogi miała jak z waty. Tak to tu. Nie pamiętała czy to był ten park, ale ogólnie, w parku pierwszy raz się zobaczyli. A ona była tak głupia że mu zaufała.
Z tudem dowlokła się do najbliższej ławki. Zakryła twarz dłońmi i cicho załkała.

Sophie

Weszła pewnym krokiem do parku, słuchając muzyki z iPoda. Przekręciła oczyma, widząc kolejną ryczącą panienkę.
-Dobrze jej tak - zachichotała cicho i usiadła obok niej na ławce.
-Cześć - powiedziała i oparła się o drewniane deski, poniszczone już trochę. Wyciągnęła nogi przed siebie i ściągnęła z szyi aparat fotograficzny. Odłożyła go obok siebie i odchyliła lekko głowę do tyłu, zamykając przy tym oczy.

Gabrielle

Spojrzała na dziewczynę. Kogoś jej przypominała...te włosy...no i brwi. Nigdy ich nie zapomni. A tak próbowała go wymazac z pamieci...a tu nagle ta dziewczyna. Znowu tak samo wszystko się zaczyna. Tylko z tym że Gabrielle nie była lesbijką i nie odbierała tej dziewczyny w ten sposób.
- hej. - odpowiedziała ocierając ręką łzy i patrząc się w jakiś odległy punkt.

Andrea

Przyszła z Nathaniel'em. Nie miała zamiaru odzywać się przez całą drogę, też tak robiła. Usiadła na pierwszej ławce podsuwając nogi pod brodę, na których ułożyła brodę.- Jak mogłeś to zrobić?- zapytała przymykając oczy. Zacisnęła wargi, skubiąc odpadającą już farbę z ławki.

Nathaniel

- Co Ci mogłem zrobić, hm? - mruknął, siadając koło niej. Westchnął, spoglądając na telefon. Dopiero teraz odczytał wiadomość. Znowu ona.
- Daj spokój, wierzysz w te brednie? - dodał cicho, podciągając kolano pod brodę. Przewrócił oczami. Nie miał zamiaru nic więcej mówić. Jak dla niego, to było strasznie proste. Nie wiedział tylko, czy Andrea w to uwierzy. No cóż.

Andrea

- A jakbym mogła nie wierzyć?- prychnęła.- Wyjeżdżasz bez słowa, później się zjawiasz i jakaś .. wysyła Ci sms'y, które nie mogą o niczym innym świadczyć.- odparła pośpiesznie. Nie wiedziała dokładnie, jak ocenić tego kogoś, ale na pewno jakby oceniała, nie było to by miłe. Andrea nie spojrzała nawet na chłopaka, nie miała ochoty.

Nathaniel

Przewrócił ponownie oczami.
- Chyba nieco myliłem się co do Ciebie... co do Nas. - burknął, wstając z ławki. Ha, co to, to nie. On nie potrafił zdradzić. Nie jej. Nawet gdyby chciał. xd
Nathaniel ruszył w stronę domu, wbijając dłonie w kieszenie spodni.

Andrea

- A co Ty byś zrobił, gdybyś przeczytał takiego sms'a?- zapytała tym razem patrząc na niego. Uniosła głos, tak by ją usłyszał. Ona nie chciała niczego kończyć, ale jeśli to o czym myślała okazałoby się prawdą, nie umiałaby inaczej. Dziewczyna wytarła szybko rękawem kilka łez, by chłopak nie zdążył ich zauważyć.