Park usłany kwiatami i pięknymi,starymi drzewami.

Phoebe

Dziewczyna szła alejką patrząc pod nogi. Wszystko kręciło jej się w głowie niczym karuzela w wesołym miasteczku do którego chodziła z Mamą...Mama. Dziewczyna otarła łzę spływająca po poliku. Jaka szkoda, że więcej jej już nie zobaczy.

Immortal

Kotka szła przez park zadzierając wysoko ogon. Widząc kobietę przystanęła na chwilę zdumiona. Dorosły człowiek płacze ? - pomyślała i gdyby było to możliwe uniosłaby brew. Bez słowa wdrapała się na pień drzewa i jej ogon zawisł na gałęzi nad głową Phoebe.

Seth

To zabawne - myślał czarny, olbrzymi pies - że pozostałem jednym z nielicznych już wolnych zwierząt. Spojrzał na Immortal mrużąc oczy. Warknął cicho przypominając sobie dawne czasy. Przeszedł powoli dalej. Choć - myślał dalej - jeśli się zastanowić dałbym głowę, że nie dawno wyczułem woń innych Wolnych Zwierząt. - zmrużył oczy, stanął i zastrzygł uchem.

Phoebe

Spojrzała ponad siebie i ujrzała kotkę o pięknych zielonych oczach. Dziewczyna uśmiechnęła się nikle, lecz jej łzy nadal spływały po twarzy. Przetarła je rękawem i patrzyła nieobecnym wzrokiem na psa.

Seth

Odwrócił się czując na sobie czyjś wzrok. Spojrzał na kobietę bez lęku, jedynie ze współczuciem i smutkiem malującym się w czerwonych oczach. Drgnął lekko po czym zboczył ze ścieżki i położył pod jednym z drzew.

Immortal

Kotka mrugnęła zdumiona i zaklęła po kociemu. Myślałam - pomyślała xdd - że zrobiłam to cicho. Machnęła ogonem z prawa na lewo rozważając coś. Miauknęła cicho, mrukliwie, zupełnie ignorując psa.

Phoebe

Przez chwilę patrzyła w te duże czerwone oczy z zafrasowaniem. Wydawało jej się że ujrzała w nich współczucie. Patrzyła jeszcze na czarnego psa z meszaniną podziwu i chęci poznania psiaka, lecz nagle przypomniała jej się matka i dziewczyna schowała twarz w golfie.

Immortal

Kotka jakby podejmując nagłą decyzję nie wstając z gałęzi odepchnęła się od niej mocno i miękko wylądowała na oparciu ławki. usiadła obok człowieka nie wydając z siebie dźwięku, po prostu będąc.

Phoebe

Dziewczyna uśmiechnęła się przez łzy. Bliskość jakiegoś stwoerzenia była dla niej teraz szczególnie ważna. Siedziała tak i od czasu do czasu spoglądała na kotkę.

Immortal

Zeskoczyła z oparcia, położyła się obok niej wzdychając cicho, z rezygnacją i jakimś dojmującym smutkiem. Zwinęła się w kłębek czując, że również cierpi. Nie wiedziała, gdzie owo cierpienie ma źródło. Może nie rozumiała już świata ? Nie wiedziała gdzie są ci, których kochała ? Czy to ona się zmieniła, czy oni ? Dlaczego nie mogła zaakceptować tych zmian ?
Kotka zadrżała nieznacznie lecz wyczuwalnie czując samotność.

Phoebe

Spojrzała na ktokę. Zauważyła że kotka również drży.
-Cześć-rzekła nie bardzo rozumiejąc dlaczego tera jej towarzystwo i tego psiaka są jej potrzebne-widzę, że ty też w kość dostałaś-stwierdziła posępnie.

Immortal

Warknęła twierdząco w odpowiedzi jakby rozumiejąc to co powiedziała. W rzeczywistości jednak to ton głosu kobiety kazał się domyślać Immie to, co mówiła. Podniosła na nią jadowicie szmaragdowe spojrzenie i intensywnie wpatrzyła się w oczy.

Phoebe

Uśmiechnęła się nikle, bardzo słabo i patrzyła przez chwile w jej oczy.
-Tak...Tobie też dało w kość-westchnęła i wyciągnęła rękę by pogłaskać kotkę.

Immortal

Syknęła, jednak położyła łeb na łapach jakby poddając się losowi. Jej ogon drgnął. Zamknęła oczy jakby chciała zasnąć.

Phoebe

Cofnęła rękę. Westchnęła i spojrzała w niebo. Oparła glowę o oparcie ławki i przymknęła oczy.