Piękny, stary park...

Yadis

- Momentami słyszę taki smutek i gorycz w Twoim głosie jak jeszcze nigdy nie słyszałam. - powiedziałam cicho przypatrując mu się uważnie.

Steve

- Chyba przesadzasz - odparł, nie ukrywając niezadowolenia. Nie miał ochoty na taką zmianę tematu. Dobrze wiedział, że skończy się pytaniami o jego ostatni wyjazd z Palm Beach.

Yadis

- Może i przesadzam. - odpowiedziałam. - Ale po prostu się martwię.
Westchnęłam cicho i zaczęłam nakręcać włosy na palec.

Steve

- Po co w ogóle się mną przejmujesz? - spytał tonem trochę ostrzejszym niż zamierzał.

Yadis

Dlatego, że jesteś jedyną osobą w Palm Beach na której mi zależy...
- Ponieważ jesteś jedyną osobą w Palm Beach, której zaufałam - odpowiedziałam po chwili patrząc na Steve'a. Zaraz dodałam jednak - ...i na której mi zależy.

Steve

- Gdyby Ci zależało, dałabyś mi spokój i nie poruszała tematów, na rozmowę o których nie mam ochoty - odparł, spoglądając na Yadis ze złością. Jej ostatnie słowa rozdrażniły go jeszcze bardziej niż zwrócenie uwagi na jego fatalny ostatnio humor.

Yadis

- Po prostu wiem, że milczenie nic nie da. - powiedziałam cicho, bardziej do siebie niż do niego. Znów dwa kroki w tył.... Zdenerwowała mnie ta cała sytuacja. Zastanawiałam się, czemu ludzie nie potrafią docenić, bądź też zauważyć mojego poświęcenia.
- Nie mów proszę, że mi nie zależy skoro pewnie doskonale wiesz, że tak nie jest. - powiedziałam patrząc w niebo i uśmiechając się słabo. - Każdy popełnia błędy.

Steve

- Wiesz czemu przyjechałem do Palm Beach? - spytał, patrząc na Yadis uważnie. Nie czekając na odpowiedź, dodał. - Żeby móc resztę życia spędzić w samotności. By uwolnić się od wszystkich osób, którym na mnie zależy i które mógłbym skrzywdzić.

Yadis

Znów jedno słowo sprawiło, że zadrżałam. Samotność.
- To czego boję się najbardziej to samotność. - powiedziałam patrząc na Steve'a. Zastanowiłam się przez chwilę. - Nie zakładałeś kiedyś opcji, że krzywdzisz tych ludzi, właśnie odsuwając się od nich ?

Steve

- Oczywiście, że tak - odpowiedział. - Ale czasem lepiej kogoś odtrącić niż narażać go na przykrości, którego mogą go przy mnie spotkać.

Yadis

- Anioła Stróża lepiej zawsze mieć obok siebie. - odpowiedziałam uśmiechając się, ale spojrzałam na niego uważnie. Znów skierowałam wzrok w niebo. - Skąd masz taką wiedzę o gwiazdach ? - spytałam po chwili.

Steve

- Kiedyś się tym interesowałem - powiedział i z powrotem skierował wzrok na niebo. - To było dawno temu, ale jeszcze nie zapomniałem wszystkiego.

Yadis

- Wierzysz w przesądy związane z gwiazdami ? - spytałam. - Na przykład w to, że każdy ma gdzieś swoją opiekuńczą gwiazdę ?

Steve

Nie mógł powstrzymać śmiechu. - A czy ja wyglądam na kogoś, kto wierzy w takie bzdury?

Yadis

- Nie, z pewnością nie wyglądasz. - odpowiedziałam ze śmiechem. - Zresztą,...ja też nie. Życie nauczyło mnie zbyt trzeźwo myśleć żebym teraz wierzyła w takie rzeczy. Kiedyś może tak. - dodałam i zacisnęłam mocno prawą dłoń na krawędzi ławki.