Piękny, stary park...

Garray

Wzruszył lekko ramionami. Zimno? Pewnie, że czuł mokre nogawki, ale jakoś nie przywiązywał do tego specjalnej wagi.
- Powiedzmy, że jestem przyzwyczajony do różnych warunków pogodowych. - wyjaśnił uśmiechając się lekko i przeniósł wzrok na dziewczynę. Przebiegł spojrzeniem po jej prawie gołych - jakoś nie wierzył w ochronną moc rajstop - łydkach, skrzywił się lekko.
- No, domyślam się że Tobie może być jednak nieco chłodno. Co Ci strzeliło do głowy, żeby ubrać się jak na przechadzkę po plaży? - zapytał, starając się nadać głosowi łagodne brzmienie. Czuł podświadomie, że dziewczyna nie jest z tych których nie rusza ostrzejszy ton.

Virve

Dziewczyna zamilkła na chwilę.
- Po prostu mam do nich słabość - powiedziała wskazując brodą sukienkę - Poza tym, nie sądziłam, że będzie dzisiaj aż tak zimno. Nie lubię zimy - dodała po chwili i otrzepała buty ze śniegu. Spojrzała w górę i zaklęła w myślach, zauważyła bowiem ogromne płatki śniegu, spadające powoli na ziemię. Chyba najwyższy czas iść do domu. Nie chciała jednak przerywać tak szybko tej rozmowy, tym bardziej, że czuła się tak dobrze i nieskrępowanie. Wypowiadając następne słowa, podjęła chyba największe wyzwanie.
- ... dasz zaprosić się na hebatę ? - spytała niepewnie. Sama jeszcze nigdy nie zaprosiła do siebie nikogo, poza najbliższą przyjaciółką.

Garray

Uśmiechnął się lekko. No tak, on też miał swoje słabości od których trudno mu było się odzwyczaić. Zresztą nie czuł potrzeby, żeby to robić. Z drugiej jednak strony, w tym wypadku dziewczyna mogłaby się przełamać i może jednak założyć spodnie?
- Tak? A ja tam nie spodziewałbym się niczego innego w lutym. - zauważył pogodnie. Uśmiechnął się lekko słysząc jej niepewny głos. Naprawdę się go bała? Nie, chyba nie, gdyby tak było nie próbowałaby go zapraszać. Może bała się ludzi ogólnie, bez konkretnego powodu.
- Czemu nie. - zgodził się. - Jeżeli proponujesz to głupio byłoby nie skorzystać z okazji, prawda? - zauważył błyskając w uśmiechu zębami. Podniósł się z ławki.
- W takim razie wstawaj, patrzeć na Ciebie trudno. - dodał robiąc aluzję do jej niezbyt odpowiedniego stroju.

Virve

Spojrzała na niego spode łba i uśmiechnęła się.
- Zawsze możesz iść z zamkniętymi oczami - powiedziała i również wstała z ławki. Zaszczękała zębami gdy zerwał się mocniejszy wiatr. Spojrzała na niego niepewnie i ruszyła alejką.

Garray

Uśmiechnął się słysząc jej ripostę. No cóż, trafne.
- Tak, zawsze to jakieś wyjście. - przyznał odwracając się i czekając aż wstanie.
- Ale Ty prowadzisz, w związku z czym podążanie za Tobą byłoby zdecydowanie utrudnione. - zauważył. Odwrócił się w stronę, z której niedawno sam przyszedł.
- Tamtędy? - upewnił się kiwając głową we wskazywanym kierunku.