Stary dąb

James.

- Ja ? - chłopak wzruszył ramionami - Sam nie wiem. Chciałbym siedzieć wieczorami w salonie, z zapalonymi świecami, z grupką przyjaciół, których nie mam, w towarzystwie pięknej kobiety, której nie mam, pogrywając coś na gitarze i śmiejąc się do białego rana.
Zamyślił się na chwilę. Nie stawiał za dużych wymagań ? Chyba nie. Można przecież chcieć czegoś od życia.
- Zamiast tego włóczę się po barach, bo można spotkać tam ciekawych ludzi. Gram na gitarze do upadłego i wysłuchuję rozwścieczonych sąsiadów. Kobiety na krótko interesują się mną, a potem uciekają jak od czegoś trującego. A wczoraj wypaliła mi się ostatnia świeczka.

Adeline

Słowa Jamesa skłoniły ją do uważnego przyjrzenia mu się. Czy aby wszystko z nim w porządku? Zabrzmiał jak rasowe emo. - To może warto zacząć dążyć do spełnienia tych marzeń? - zaproponowała. - Przeprowadzka to dobry moment na zmiany.

Lascar

Pies wbiegł lekkim truchtem do parku, dysząc ciężko. O cholera, jak dawno go tu nie było! Na szczęście znał te tereny i mimo rozrośniętych krzaków, gąszczy drzew doskonale rozpoznał to miejsce. Wyszczerzył się i opadł przy najbliższym drzewie, na boku. Jeju, duszno! Już wiosna. Woooody.
Rozejrzał się trochę niespokojnie, czy aby nie ma w pobliżu jakiegoś psa. Nie miał teraz ochoty do zabawy, a tym bardziej do sporu. Nie, na razie czysto. Wbił wzrok w nieznanych ludzi. A oni co? Jakieś nowe subkultury?
Ruda wydała mu się nawet sympatyczną osóbką, kiedyś na pewno zobaczy co to za jedna. Czarny - James - sprawiał wrażenie nieobecnego, więc Lascar tylko na chwilę zainteresował się nim. Ale tak szybko, jak wpadł mu do głowy, tak samo szybko wypadł.
Przy każdym oddechu żebra niebezpiecznie blisko odbijały się na skórze. Może był trochę wychudzony, ale co z tego. Kondycji nie ma! To straszne.

Adeline

Adeline w oczekiwaniu na odpowiedź rozejrzała się po parku. Dostrzegła dużego psa, leżącego pod jednym z pobliskich drzew, więc zaczęła się mu przyglądać, co innego mogła zrobić? Nie bała się dużych psów tylko kiedy znajdowały się co najmniej kilka metrów od niej. Zwróciła uwagę na jego wychudzoną sylwetkę. Zapewne był głodny, lecz dziewczyna nie miała przy sobie nic, czym mogłaby się z nim podzielić, niestety. Zresztą i tak pewnie by do niego nie podeszła.

James.

Spojrzał na nią i uśmiechnął się.
- Wiem, ze brzmi to jak gorzkie żale, ale sama spytałaś. Jestem realistą. I nie lubię niejasności. Lubię powiedzieć coś sobie na głos, wtedy łatwiej mi się myśli - rozejrzał się dookoła i jego wzrok również zatrzymał się na psie, który leżał pod drzewem. Był piękny. Owszem wychudzony, ale widać w nim było siłę i dostojność. Miał ochotę do niego podejść, ale nie chciał opuszczać swojej towarzyszki.
- Przeprowadzka to doskonały moment na zmiany. Jakbyś nie zauważyła, zaczynam już wdrażać je w życie.

Adeline

Wzruszyła ramionami. - Trudno zauważyć, czy ktoś, kogo zna się zaledwie od kilku minut próbuje coś zmienić w swoim życiu - powiedziała, wciąż obserwując leżącego niedaleko psa.

James.

- Piękną kobietę już poznałem więc jedną rzecz mam już za sobą - chłopak uśmiechnął się i spojrzał na Adeline. Tak rudego jeszcze nie widział. Mógł jedynie zgadywać ile dziewczyna ma lat, ale podejrzewał, że nie przekroczyła dwudziestki.
- Chyba, że mam konkuretna, w co bym nie wątpił.

Adeline

Skrzyżowała ręce na piersi. Westchnęła ciężko, przenosząc wzrok z psa na chłopaka. Nie znosiła tandetnych komplementów, albo raczej pochlebstw. - Konkurenta? Mam więc rozumieć, że wiążesz ze mną jakieś plany? - odrzekła.

James.

- A miałbym ? Chyba zwyczajnie nie lubisz komplementów - odparł ze śmiechem - Spokojnie, nie oddaję serca komuś kogo praktycznie nie znam a wątpie byś i Ty tak robiła. Po prostu stwierdzam, że jesteś atrakcyjna, czy to źle ?

Adeline

- Bardzo źle. Nienawidzę komplementów - odparła. Adeline miała prawdziwą obsesję na tym punkcie. Przez wystarczająco wiele lat była wyśmiewana przez kolor włosów, by teraz w każdym usłyszanym komplemencie słyszeć ironię.

James.

- Szkoda. Wiedz jendak, że moje są jak najbardziej szczere - odparł po chwili. Sam nigdy ich nie słyszał. Tych szczerych.
- Wspominałaś o słuchaniu ulubionych płyt. Jaka to muzyka ?

Adeline

- Głównie rockowa i metalowa - odpowiedziała. Zaczął się temat muzyki. Zapewne James zaraz zapyta o ulubionego wykonawcę. A wtedy buzia Adeline pewnie nie zamknie się co najmniej przez najbliższe pół godziny :3

James.

- O widzisz. W tym się zgadzamy. A jacyś konkretni wykonawcy ? - James był tego bardzo ciekaw. Sam był wybredny i zastanawiał się czy tylko on ma jakieś specjalne wymagania. Gdy założył nogę na nogę, poczuł krótki, mocny ból, ale zignorował go.

Adeline

- Głównie zespoły reprezentujące klasyczny hard rock i heavy metal. A moim ulubionym wykonawcą jest, hm... Książę Ciemności - odpowiedziała. Ciekawe, czy James będzie wiedział, o kogo chodzi, czy jednak należy do grupy wielbiącej mrok i Nightwish. Jeśli to drugie, trzeba będzie szybko uciekać, bo może skończyć się rozlewem krwi. Jego krwi, oczywiście.

James.

James zauważył, że Adeline przygląda mu się podejrzliwie.
- Czy ja wyglądam na kogoś, kto nie znam Ozzy'ego ? Nie ubóstwiam go, ale wielce szanuję i bardzo lubię - odparł uśmiechając się. Ból w nodze znów się pojawił. Chłopak mimowolnie się skrzywił.