Plac Zabaw

Vivianne

Tak? A kto zaczął? - założyła włosy za ucho rzucając spojrzenie to na psa, to na chłopaka. Ewidentnie się nienawidzili...Spojrzała na Megan i Adell, które najwyraźniej zasnęły i wzruszyła ramionami

Harumi · Gość

Harumi weszła na placyk, delikatnym ruchem popychając metalową furtkę, która zaskrzypiała przeciągle.
Jej wzrok powiódł na rozkołysane wiatrem huśtawki, skierowała ku nim krok. Nie zrobiło na niej różnicy, że placyk nie jest pusty jak miała w nadziei.
Przysiadła na starej oponie i rozkołysała się lekko, nieprzesadnie wkładając do ust słuchawki.

Silver

przyszła tu gdzie powracała do wspomnień dzieciństwa, spojrzała na łańcuchowe huśtawki widząc na nich siebie w wieku 10lat kołysana przez tatę, podobny plac zabaw był w Londynie kiedy była mała.
usiadła na jednej z huśtawek i wyjęła zeszyt, zaczęła coś bazgrolić czarnym długopisem

Harumi · Gość

Na nieszczęście rudowłosej, wybrała sobie jedną z huśtawek nieopodal której bujała się spokojnie brunetka. Harumi z łatwością mogła dostrzec zapiski w zeszycie, jednak jej wzrok pobłądził na twarz nieznajomej. Uśmiechnęła się mimo woli. To miasto aż pękało od kobiet. Ogólnie ludzi było od cholery.
-Hej. - zaczęła spokojnie, wyciągając z jednego ucha słuchawkę. Wbiła piwne spojrzenie w oczy dziewczyny, lubiła nawiązywać kontakt wzrokowy ze swoimi rozmówcami. Nogami zatrzymała huśtawkę,której łańcuchy zaskrzypiły cicho, piskliwie.
Wyciągnęła na całą długość rękę.
-Jestem Harumi. - przedstawiła się bez ogródek.

Silver

zamknęła zeszyt i odwzajemniła uśmiech -Silver-przedstawiła się ,dopiero po chwili zaczęła się przyglądać kobiecie - była mniej więcej w jej wieku, miał dużo tatuaży i prawie czarne włosy -tyle można było stwierdzić na pierwszy rzut oka -skąd jesteś jeśli można spytać?- powiedziała przyjaźnie do dziewczyny

Harumi · Gość

Jak się okazało, rudowłosa była kolejną osobą, która zadawała niewłaściwe pytania. I chociaż Harumi nie dawała nic po sobie poznać, w rzeczywistości klęła na dociekliwość ludzi.
-Z Rosji. - odpowiedziała prosto, niemal wymijająco umyślnie nie podając nazwy miasteczka. Brunetka nie wiedziała gdzie się urodziła i jakiej narodowości byli jej rodzice. Starała się w to nie wnikać z biegiem lat, tak żyło się jej znacznie łatwiej.
Zerknęła kątem oka na zeszyt,który zamknęła. Uśmiechnęła się kątem warg.
-Pamiętnik? - zapytała.

Mishelle

Przyszła powoli. Rozejrzała się i usiadła na wolnej huśtawce. Z kieszeni spodni wyjęła pogniecione zdjęcie jej klaczy, która została z jej rodzicami. Tęskniła za Daisy i za wieczornym galopowaniem plażą. Miała jednak nadzieję, że jeszcze kiedyś ją spotka i już nie będzie się z nią rozstawać. Patrzyła na tą fotkę cały czas.

Garray

Szedł powoli gdy dostrzegł ogrodzenie placu zabaw. Uniósł brwi zaskoczony: nie spodziewał się, że doszedł w te rejony, no ale skoro już tu jest, można się rozejrzec. Pchnął furtkę i obrzucił teren krótkim, jakby oceniającym spojrzeniem.

Vivianne

Spojrzała na to nagle, nowe towarzystwo. Uśmiechnęła się kątem ust i przyjżała wszystkim, nic nie mówiąc. Podniosła z ziemi komórkę, która wypadła jej z kieszeni.

Seth

A obok komórki w odległości niecałych dziesięciu centymetrów, w zasięgu wzroku pojawiła się psia łapa. Nie łapa ratlerka, yorka czy innego... pieska, ale gruba łapa obleczona w gęsty włos i sugerująca, że to, co znajduje się po jej drugiej stronie raczej też nie jest małe.
Seth stał wpatrzony w Vivianne bez agresji z przelotnym zainteresowaniem jakby kontemplował jej zachowanie, układ ciała, ruchy i emocje. Wciągnął głęboko powietrze - był bowiem psem, mógł dośc dobrze 'widzieć' nosem - starając się odczuć coś co mówiłoby mu o strachu, lecz jak na razie niczego nie wyczuł. Nie zauważyła go ? Wydawało mu się... Coż, pewnie tylko wydawało.
Nie poruszył się, nie zrobił kroku. Stał tam jak posążek ku czci przodków, nieruchomy, spokojny, bez agresji. Doskonale zdawał sobie sprawę ze swego wyglądu jak i siły, nie bał się więc, nie musiał być agresywny.

Vivianne

Zauważyła łapę. Powoli ruszyła w jej kierunku, zachowując jednak stosowną odległość. W końcu podeszła wystarczająco blisko, żeby zobaczyć psa...Uśmiechnęła się lekko do zwierzęcia i przykucnęła, wyciągając rękę w jego stronę.

Seth

Powąchał ją i spojrzał na kobietę z lekkim uśmieszkiem na pysku.
- Paznokcie poobgryzać czy rękę zutylizować ? - zastanawiał się patrząc na kobietę.Co teraz powinien zrobić ? Nie bał się, nie czuł zagrożenia, stał zatem rozluźniony, przyglądając się jej z zaciekawieniem i pozwalając, by węsząc trącał lekko jej dłoń swoim pyskiem. Czuł różne wonie. Woń gatunku, płci a także wonie bardziej powierzchowne. Jakieś chemiczne paskudztwo... krem do rąk ? Może lakier. Prychnął, kichnął i potrząsnął lekko głową. Usiadł spokojnie. Ah ! Jakże szkoda, że ludzie nie mówili ani nie rozumieli po psiemu.

Vivianne

Chwilę się zastanawiala, czemu pies kichnął. Ah, pewnie po płynie do naczyń, w końcu niedawno zmywała. Delikatnie pogłaskala zwierzę po głowie. Takiego dużego psiska od dawna nie widziała. - Ty mnie rozumiesz, hm? - zapytała cicho

Seth

Podbił jej rękę i wyciągnął swój duży łeb do przodu z dość psotnym wyrazem pyska. Spojrzał człowiekowi w oczy i Bogu podziękował, że nie trafił znowu na inteligentną kreaturę, co próbowałaby go nakarmić. Obraza i tyle. Jakby sam nie potrafił o siebie zadbać.
- Ale dlaczego ty nie rozumiesz mnie ? - zapytał ze smutkiem w głosie. Zastanawiał się czy dziewczyna ma dom, czy go do niego zaprosi i - oczywiście - czy przyjąć to zaproszenie. Zazwyczaj mieszkał ze słabszymi, był ich tarczą i obrońcą, może czas na urlop ?

Vivianne

Trafił na inteligentną kreaturę, tyle że ta nie miała przy sobie nic do jedzenia xD . Nie usłyszała psiego pytania, więc cóż. Nie odpowiedziała. Pociągnęła lekko psa za ucho - poszedłbyś ze mną do mojego domu? - spojrzała na psi nos