Placyk ;]

Aurore

-To komu w drogę, temu czas - ruszyła w tym przeciwnym kierunku, taszcząc za sobą walizkę prawie większą od niej samej. W końcu Aurore nie może zaliczyć się do grona osób wysokich, mierzy niewiele ponad 150 cm.

Steve

- Może ci pomóc z tą walizką? - spytał, widząc, jak Aurore siłuje się ze swoim bagażem. Steve miewał czasami ludzkie odruchy, nawet w stosunku do swojej rodziny.

Aurore

Spojrzała na niego przez ramię.
-Chyba sobie poradzę - mruknęła, dalej z francuskim akcentem. Z całej siły pociągnęła walizkę.

Steve

- O, to ja zostanę na wszelki wypadek, gdybyś jednak zmieniła zdanie - odpowiedział i skrzyżował ręce na piersi. - I chętnie popatrzę.

Aurore

-Jak tutaj będziesz sterczał, to niewiele zobaczysz - idzie dziarsko, taszcząc za sobą własny bagaż.

Steve

- Jakoś sobie radzisz, widzę - powiedział. Z trudem powstrzymywał śmiech. Ruszył powoli za Aurore. Niemożliwe, by dociągnęła tę wielką walizę tak daleko.

Aurore

Z narastającym poirytowaniem, uparcie taszczyła walizkę, usiłując ignorować starszego brata. I w sumie nawet nieźle jej to wychodziło.

Steve

- Bardzo mnie ciekawi, co masz w tej walizce, skoro jest taaaaaka ciężka - powiedział po dłuższej chwili ciszy. Wciąż szedł powoli za Aurorą. Poruszali się w ślimaczym tempie.

Aurore

-Zgadnij - burknęła pod nosem. Przyspieszyła kroku, by w końcu zatrzymać się i usiąść na walizce.

Steve

Zatrzymał się w bezpiecznej odległości. Zapytał. - Może jednak chcesz tej pomocy? Sama będziesz siłować się z tą walizą do rana.

Aurore

-Troskliwy braciszek się znalazł - żachnęła spoglądając z dołu na Steve'a.

Steve

- Jak chcesz - odpowiedział, jednak nie ruszył się z miejsca. Bardzo go zainteresowało, dlaczego jego młodsza siostra, wyposażona w wielką walizę, w nocy szuka jakiejś ponurej uliczki w środku miasta, położonego setki kilometrów od jej miejsca zamieszkania. Chyba nie byłaby tak porąbana, by przeprowadzić się na to zadupie.