Stary plac zabaw

Rukia

Podniosła się leniwie, stając przed nim.Spojrzała na niego krytycznym wzrokiem.
-Chyba się starzejesz - zauważyła.

Mike

-Eee...no cóż, skoro tak twierdzisz.-odpowiedział.
-ALe wiesz, Ty też wkrótce będziesz miała zmarszczki.-przypomniał jej złośliwie.

P.S. Idę, baj :*

Rukia

Poczochrała go z powątpiewaniem po głowie.
-Ehe, są jeszcze kremy przeciwzmarszczkowe - zauważyła, szczerząc się.

{Sayo :*}

Mike

-No tak, jakoś na to nie wpadłem.-westchnął zrezygnowany. Przez chwilę wpatrywał się w końce swoich butów jakby nad czymś rozmyślając.

Rukia

Dziewczyna spojrzała na niego uważnie, a jej uśmiech wyraźnie zmizerniał.
-Powiedziałam coś nie tak? - zapytała. No tak, ten jej język płatał różne figle, ale nie przypominała sobie, żeby mu ubliżyła.

Mike

Podniósł wzrok na dziewczynę.
-Hm? Nie, dlaczego?-odpowiedział pytaniem na pytanie, uśmiechając się lekko.

Rukia

-Bo tak wzdychasz - wymamrotała ostrożnie, przysiadając na ziemi po turecku jak gdyby nigdy nic.

Mike

Wzdychasz?-pomyślał zaskoczony. Zerknął na dziewczynę badawczo. Cóż, chyba powinien się bardziej kontrolować.
-Wszystko jest w jak najlepszym porządku.-zapewnił ją.

Rukia

Jakimś patykiem zaczęła coś mazać na śniegu, burknęła coś pod nosem czując chłód od ziemi. No ale, że należała do tych leniwych nie chciało jej się nawet podnosić.
-to dobrze- odpowiedziała

Mike

-Też tak myślę.-odpowiedział schodząc z huśtawki. Kilkakrotnie zgiął i wyprostował ścierpnięte od trzymania łańcucha palce.

Rukia

Podniosła na niego zrezygnowany wzrok i kiwnęła głową.
-Mwhym - mruknęła, podnosząc się z ziemi. Otrzepała się ze śniegu.

Mike

-Coś nie tak?-zapytał zerkając na nią. Uśmiechnął się na myśl, że pytają się o to właściwie na zmianę.

Rukia

Wzruszyła ramionami, miała dziwne wrażenie, że albo to ona nie może znaleźć z nim ostatnio wspólnego języka, albo on. I tak na okrętkę. Poprawiła kurtkę.
-Wszystko gra - odpowiedziała nadzwyczaj nieszczerze i zerknęła na furtkę.

Mike

Skrzywił się słysząc ton jej głosu.
-Zimno się zrobiło.-zauważył, wkładając dłonie do kieszeni.

Rukia

-tak - mruknęła, kiwając głową.
-chodź - wyszczerzyła się doń, żeby jakoś ratować tą całą drętwą sytuację i złapała go za rękę, ciągnąc w stronę furtki.