Stary plac zabaw

Ki

Popatrzyła jeszcze raz na kotkę i ruszyła za nią niechętnie.

Nighty

/Azyl Varelline/

Justina · Gość

Idąc z parku, doszła do wniosku że pomyliła drogi i trafiła na ten placyk. Korzystając z okazji, usiadła na skrzypiącej huśtawce i lekko odpychając się nogami zaczęła się huśtać.

Steve

Powolnym krokiem doszedł tu.
- "Cisza i spokój..." - pomyślał z zadowoleniem. Od dłuższego czasu szukał cichego kąta, a do wciąż nieuporząkowanego po przeprowadzce mieszkania nie chciał wracać.
Po dokładniejszym obejrzeniu zniszczonego, starego placu zabaw stwierdził, że to urocze miejsce. Usiadł na jednej z huśtawek, sięgnął do swego plecaka i wyjął z niego bardzo grubą, czarną książkę zatytułowaną "JIM MORRISON - BIOGRAFIA". Otworzył ją w miejscu zaznaczonym zakładką i oddał się lekturze.

Yennefer

Pchnęła coś, co niegdyś musiało być furtką prowadzącą na ogrodzony teren placu zabaw. "Chyba niezbyt wiele z tego ogrodzenia zostało.-pomyślała opierając się o drabinkę. Uważnie obserwowała to, jakże tętniące życiem miejsce. W pewnym momencie jej uwagę przyciągnął siedzący na huśtawce chłopak. Uśmiechnęła się nieznacznie opuszczając swój punkt obserwacyjny i usiadła na sąsiedniej huśtawce.
-Powiedz mi, wyglądasz tak, bo tak Ci się podoba, czy dlatego, żeby odstraszyć innych? Bo jeśli to drugie, to zadziała raczej na odwrót.-powiedziała bez zbędnych wstępów.

Steve

Zerknął na nieznajomą kątem oka.
- Oba podane przez Ciebie powody są dobre... - odrzekł po chwili i uśmiechnął się sztucznie.
Skupił się z powrotem na tekście, lecz po kilku sekundach gwałtownie przewrócił kilka stron książki jakby dojrzał na nich coś wyjątkowo go denerwującego.

Yennefer

Wykręciła głowę by przeczytać tytuł książki.
-W takim razie polecałabym Ci coś innego. Oryginalność działa na ludzi jak magnes, nawet jeśli jest synonimem bezguścia.-poinformowała Go niezrażona jego brakiem entuzjazmu.

Steve

- Jak magnes? Chyba tylko na Ciebie. Uważasz, że każdy kto spotyka mnie na ulicy od razu podchodzi by się przedstawić? - zaśmiał się. - Do tej pory 'odstraszacz' działał znakomicie...

Yennefer

Wzruszyła ramionami.
-No, to długo nie podziała. Zobaczysz.-powiedziała zerkając w niebo. Czy rzeczywiście się rozjaśniało, czy na siłę usiłowała dostrzec zmianę pogody a lepsze? A, mniejsza o to. Ponownie zerknęła na okładkę.
-Morrison. Lubisz?-zapytała nagle zmieniając temat.

Steve

Z czytania nici.
- Osobowość bardzo, z muzyką już trochę gorzej - powiedział zamykając książkę. Spojrzał na dziewczynę uważnie i spytał: - Czyżbyś słyszała o nim?

Yennefer

-Ta, chyba tak. Ale nie znam jego muzyki.-mruknęła. Czyżby mu przeszkadzała? Tak, chyba to możliwe. Odepchnęła się od ziemi czubkiem buta wprawiając huśtawkę w ruch. Skrzywiła się słysząc skrzypienie nienaoliwionego metalu.

Steve

- Masz w ogóle jakieś imię? - spytał nagle rezygnując z udawania, że nie jest zainteresowany rozmówczynią. Niepewnie wyciągnął ku niej rękę jednocześnie drugą próbując zasłonić wystające spod rękawa kurtki blizny. - Jestem Steve.

Yennefer

-Mam.-odpowiedziała na pytanie. Uścisnęła jego rękę, krótko, mocno, nie zwracając uwagi na blizny, które najwyraźniej chciał ukryć.

Steve

Zaśmiał się krótko - Ale nie zechcesz go zdradzić...

Yennefer

-Ależ zechcę, oczywiście. Dlaczego miałabym ukrywać swoje imię?-spojrzała na niego przeciągając się nieznacznie.
-Spytałeś tylko czy mam jakieś. Nie spytałeś jak brzmi. -przypomniała mu z rozbawieniem.