Stary plac zabaw

James.

- Po tonie Twojej wypowiedzi, zgaduję, że macie specyficzne charaktery. Nie zawsze łatwo jest się "dotrzeć". Ale i tak jesteś szczęściarzem - dodał po chwili przypominając sobie jego wszystkie poprzednie "związki". Jeśli można to było tak nazwać. Chyba powinień założyć sobie zeszyt, gdzie na każdej stronie napisałby "Różnica charakterów, nie do pogodzenia." Tak na wszelki wypadek.

Steve

Uśmiechnął się lekko. - O tym wiem - powiedział. Choć on i Yadis byli zupełnie inni, Steve cieszył się, że wreszcie trafił na kogoś takiego. Ta dziewczyna była jego prawdziwym aniołem stróżem.

James.

Uśmiechnął się na dźwięk słów Steve'a. Chłopak musiał być szczęśliwy.
- Grasz na jakimś instrumencie ? - zagadnął nagle i spojrzał na rozmówcę.

Steve

- Nie - odpowiedział, przenosząc wzrok z Jamesa na chaszcze zarastające ogrodzenie placu. - Znaczy... kiedyś uczyłem się grać na gitarze, ale to było wieki, wieki temu.

James.

James uśmiechnął się.
- Ja całe wieki temu, sięgnąłem po gitarę i mam wrażenie, że przyrosła mi do ręki. Nie rozstaje się z nią a w zasadzie to moje źródło utrzymania.

Steve

- To w takim razie praca musi sprawiać ci przyjemność - powiedział i uśmiechnął się. Przypomniało mu się przysłowie: rób to, co lubisz, a nie będziesz musiał pracować. Czasem żałował, że parę lat temu nie postąpił w jego myśl.

James.

- Przyjemność to mało powiedziane. Ale póki co grywam w pojedynkę. Zawsze marzyłem o kapeli. Jest w Palm Beach ktoś uzdolniony muzycznie ?
James zawsze twierdził, że będzie utrzymywał się z muzyki. Nie widział dla siebie innej opcji.

Steve

- Nic mi nie wiadomo. Zresztą takie pytania to raczej nie do mnie. Nie znam w tym mieście prawie nikogo - odpowiedział. Zastanowił się chwilę dla pewności. Yadis podobno grała na kilku instrumentach, ale czy miała w tym kierunku jakieś predyspozycje? Steve nie miał pojęcia, nigdy nie słyszał jak ona gra.

James.

- W takim razie bede musiał sam poszukać. Czym zajmujesz się na codzień ?
Zastanawiał się czym Steve może się zajmować. Stereotypowe myślenie, nasuwałoby sugestię, że tak charakterystycznie wyglądający gość ma jakiś ekscytujący, pełen niezwykłych wywań, lub oryginalny zawód, ale James wiedział, że nie należy myśleć stereotypami.

Steve

Pytanie rozmówcy sprawiło, że Steve zaśmiał się głośno. Odpowiedział. - A powiedz mi, na kogo wyglądam? - James w życiu nie zgadnie :3

James.

James przyjrzał mu się spod przymrużonych powiek.
- Wygląd wskazywałby na gwiazdę rocka, samotnego artystę, poetę, buntownika, anarchistę, tatuażystę... ale coś mi się wydaje, że źle strzelam.

Steve

Roześmiał się. - Nawet bardzo źle. Jestem informatykiem - odpowiedział. Wszystkich to zawsze dziwiło. Czy człowiek pracujący przy komputerach nie może wyglądać trochę inaczej?

Po dłuższej chwili milczenia Steve wstał energicznie z huśtawki. - Na mnie już czas - rzekł do rozmówcy. - Do zobaczenia.
Po tych słowach wyszedł z placu.

Brayan

Po wielu dniach, właściwie miesiącach, pojawił się w owym miejsu opalony brunet, jak zwykle z wielkim nieładem na głowie. Usiadł sobie na jednej ze starych huśtawek i od razu można było usłyszeć nieprzyjemny dźwięk, przez który na twarzy chłopaka pojawił się grymasik. Można było się spodziewać, iż zaraz po tym jak usiadł na huśtawce to zaczął się lekko odpychać nogami. W między czasie zaczął rozmyślać, tak wiele rzeczy się tutaj zmieniło.

Mishelle

Chodząc po okolicy dotarła na plac zabaw. W sumie nie miała nic innego do roboty, więc weszła. Od razu rzucił się jej w oczy chłopak siedzący na huśtawce. Zaczęła przyglądać mu się uważniej, gdyż twarz wydawała jej się dziwnie znajoma. Brayan! Uśmiechnęła się szeroko i ruszyła w jego stronę.

Brayan

W tym czasie Barayan zaczął coraz mocniej huśtać się nie patrząc na to, iż są to dość stare huśtawki i łańcuchy nie są już takie wytrzymałe. On jednak jakby w jakimś transie nie słyszał pisku owych łańcuchów, aż w końcu zerwały się. Chłopak poleciał kilka metrów przed siebie i można było usłyszeć charakterystyczne 'AU!' i trochę przekleńst. Tak, ta huśtawka to teraz jego wróg numer 1. Jakby ktoś patrzył z boku na to wszystko to mógł by powiedzieć, że chłopak w ogóle się nie zmienił i cały czas jest tym samym nie myślącym Brayanem.