Opustoszała plaża

Amanix

Przyglądał się kotkom. Po chwili rozłożył się na piasku.

Evita

Fala przykryła na chwile kotke, jednak ta szybko sie wynurzyła, odrazu było widać zmiany na jej skórze, była czysta xd . - Żartujesz. - zaśmiała sie, a fala wyrzuciła ją na brzeg. - Brrr..- otrzepała się po czym położyła się na piasku, machnęła ogonem.

Ki

Wytrzepała futerko i dokładnie obejrzała czy przypadkiem nie został jeszcze gdzieś ślad błota. Wyszła na brzeg, usiadła i powiedziała:
- Takiej kotki jak Ty jeszcze nie widziałam.

Evita

Wyłożyła się jak żaba na piasku, westchnęła ciężko. - Ale powiedz mi, co we mnie takiego niezwykłego ? - uśmiechnęła się i obróciła łeb w stronę kotki, rozesmiała się w głos, bo kotka miała na pyszczku ślad błota.

Amanix

Zagrzebał się w piasku, tak że wystawał tylko ogon i uszy. Po chwili prychnął i wyskoczył, otrzepując się z piasku. Ponownie zaczął się myć.

Ki

- Czemu się śmiejesz? - zapytała. - Niezwykłego? Hm... Według mnie jesteś niezwykła, bo masz mnóstwo energii, poczucie humoru. Ja bym tak nie mogła zbyt długo.
Spojrzała na nieznajomego i powiedziała od Evity:
- Co on wyprawia?

Evita

- Make up ci się troche rozmazał. - wybuchnęła śmiechem i podbiegła do kotki, łapą wzięła jej z pyszczka błoto. - Takie typy tak mają. - wybuchnęła śmiechem myśląc o sobie. - Jak będziesz ze mną długo przebywała, to ci się to udzieli. - spojrzała na kota i zmierzyła go wzrokiem. - Eee, zwariował ?

Ki

- O, dzięki - roześmiała się na widok błota. Powiedziała po chwili - Jak mi się przez 2 miesiące od rodzeństwa nie udzieliło to i od Ciebie się nie udzieli. Takie już ze mnie dziwadło.
Jeszcze raz spojrzała na tego kota.
- "Może się udusi..." - pomyślała.

Evita

- Nie potrafię zrozumieć jak można się nie bawić, nie wariować, nie mieć szalonych pomysłów, dla mnie takie koty to dziwaki. xd - powiedziała szczerze, wyszczerzyła się do kotki.

Ki

- No to wspaniale się określiłam gdy powiedziałam, że jestem dziwadło - uśmiechnęła się szeroko. - Ah, i masz kolejny przykład Twojej niezwykłości. Jesteś szczera.

Amanix

Wyprężył się. Wszedł do wody, zanurzając się. Wystawał tylko jego ogon. Po chwili wynurzył się z kilkoma muszelkami w pyszczku. Podszedł do kocic i położył je przed sobą. - Amanix jestem - otrzepał się z wody.

Evita

- Nie twierdzę jednak, że jesteś dziwadłem, bo potrafisz się bawić. - powiedziała przypominając sobie zabawę w błotku. Usadowiła zad koło nieznajomego kota, roześmiała się w głos widząc jego pozycję. - Zwariował. - stwierdziła w myślach i nie przejmując sie nim zamoczyła łapę w morzu. - Dziekuję, to jest dla mnie bardzo duży komplement.- wyszczerzyła się do niej i pomachała jej łapką. Laughing

Ki

Evita

- Kunegunda. - wyszczerzyła się niby złośliwie, niby nie.

Amanix

Otworzył szeroko oczy, przerażony. Zaczął się drapać, trzepać i myć.