Plaża Słońca!

Jake Stewart

Zdążył zamknąć oczy, więc przynajmniej oberwał w resztę twarzy. Na całe szczęście nie przeszkadzało mu to w obserwowaniu brunetki i w porę unieruchomił ją pod pretekstem objęcia od tyłu, co tylko w teorii mogło mieć związek z przeprosinami.
- Marudziłaś, że się zmieniłem. Jak widzisz, akurat to mi zostało. - odpowiedział i przechylił głowę, tak, by móc zobaczyć wyraz twarzy brunetki. Oho, jaka wściekła. Czyżby się obraziła? Chciała dawnego Jake'a, to go dostała. Przynajmniej we wodzie zrobił się trochę śmielszy i zaczął odzywać. Może i nie miało to związku z orzeźwiającą kąpielą, po prostu potrzebował czasu, żeby się rozkręcić. Jedno z dwóch, przy czym sam nie wiedział, dlaczego teraz czuł się jakoś tak inaczej. Wszystko jedno. Nie liczą się przyczyny, a skutki. Przeważnie.

Camille

Brunetka próbowała wysunąć się z objęcia, cholera, żelaznego objęcia, ale jak się można było domyślić, na próżno. Przechyliła głowę w bok, żeby lepiej widzieć chłopaka i znieruchomiała. Był zdecydowanie ZA blisko. Obróciła się więc, coby uniknąć kontrowersyjnych sytuacji i teraz przylegała klatką do torsu blondyna. Przynajmniej mogła przyglądać się zmieniającej mimice na jego twarzy. No i jeśli już miała coś mówić, to wolała widzieć swojego rozmówce.
- Nie przypominam sobie, żebyś tam wpychał mnie na złość do wody. - odpowiedziała zgodnie z prawdą, niby to nie wiedząc o co chodzi. Tak naprawdę domyślała się sensu wypowiedzianego przez chłopaka zdania, tyle, że chciała się z nim trochę podroczyć. Dłonią przejechała po jego mokrej czuprynie i wyszczerzyła się, czując spadające na jej twarz krople. Zdecydowanie wolała blondyna takiego, jak się teraz zachowywał, bo i jak można było zauważyć, dziewczynie też się coś przestawiło i chęć do kłótni wyparowała.
Uniosła zabawnie brwi i skrzyżowała ręce na klatce, chociaż było jej mało wygodnie.
- No i co jeszcze powiesz, samotny pustelniku? - mruknęła pod nosem i przygryzła wargę, żeby nie parsknąć mu śmiechem prosto w twarz.

Jake Stewart

Tu akurat miała rację, w czasie trwania wydarzenia nie została wepchnięta do wody. Chyba tylko dlatego, że takowej nie było. Teraz za to miał okazję nadrobić drobne niedociągnięcie - i zamierzał to wykorzystać.
- Jak widać, od czasu do czasu dawny pan Stewart pokazuje swoje oblicze. - odpowiedział i postanowił pomóc jej zanurkować, znaczy, oczywiście, bez uprzedzenia. Chwycił Camille na ręce i powlókł ją na głębszą wodę, gdzie bezceremonialnie puścił dziewczynę. Teraz zanurzył jej głowę w morzu i po chwili wyjął na powierzchnię z szerokim uśmiechem.
- Wybacz, czasem trzeba zrobić coś, co nie jest stuprocentowo poważne. Wierzę, że jako dobra dusza zrozumiesz moje uczucia. - stwierdził, patrząc na nią tym razem bez uśmiechu, jedynie w jego oczach można było dostrzec rozbawione iskierki.
- Zapewne jest ci teraz zimno, o pani. - dodał i dla pewności, że brunetka się nie pochoruje, ponownie ją objął. Na całe szczęście stale było mu gorąco i nawet zetknięcie z przemoczonym ubraniem tego nie zmieniało, działał jak kaloryfer.
- W razie czego mogę ci pożyczyć koszulkę i spodnie, mnie całkiem wystarczy bielizna. - zaoferował i potrząsnął głową, wytrzepując wodę z włosów.

Camille

Przewróciła oczami i nawet nie próbowała się wyrywać, kiedy to blondyn znów ją podniósł i zaczął kierować się w stronę głębszej wody. Pacan. Idiota. Klęła w myślach, ale ani jednego słowa nie odważyła się wypowiedzieć. Byłoby to niemiłe i w jej mniemaniu bez poziomu. A ona poziom miała. Niski, ale zawsze coś. Mimo, że przegiął i przez chwilę przytrzymywał ją w wodzie znosiła to niemal bezboleśnie. Tyle, że cała złość kumulowała się w środku i wkrótce miała zamiar wybuchnąć, o ile wcześniej jej nie wyładuje. Oblizała wargi, wynurzając się.
- Słuchaj, Ty... - warknęła i popchnęła chłopaka. Nawet nie drgnął. Westchnęła zrezygnowana i przylgnęła do niego. Tak, kaloryfer w wodzie, coś czego potrzebowała. Mruknęła niezrozumiale pod nosem jakieś przekleństwo, które wplotło się między groźbę, żeby nie próbował jej ponownie zanurzać. - Jest mi cholernie zimno i nie wyobrażam sobie wracać do domu w swojej koszulce, więc otóż, mój podwładny, kiedy wynurzymy się z czeluści owej wodnej głębiny oddasz mi swoją szatę w ramach daniny, zamiast prosa. - mruknęła z poważną miną, kiwając głową.

Jake Stewart

Po raz pierwszy od bardzo dawna z jego gardła wydobył się prawdziwy, głośny śmiech. Była taka zabawna, kiedy się złościła. Nawet nie poczuł, kiedy dziewczyna go popchnęła, zauważył tylko jej ruch.
- Nie zapominaj, że jestem trochę bardziej wyćwiczony i na pewno silniejszy. - zauważył, bo jedyne, co mogła zrobić, próbując go uderzyć czy popchnąć, to krzywdę sobie samej. Swego czasu regularnie odwiedzał siłownię i teraz było to widać po sylwetce Jake'a, no i, rzecz jasna, wytrzymałości.
- A teraz rozluźnij się, bo jeszcze eksplodujesz z nerwów. - poradził i pogłaskał brunetkę po głowie jak małe dziecko.

Camille

Odsunęła się z miną obrażonego dziecka, ponownie krzyżując ręce na klatce piersiowej. Co prawda była zadowolona, że w końcu rozbawiła chłopaka, ale stwierdziła, że nie będzie tego pokazywać. Jak na razie przynajmniej.
- Siła mięśni to nie wszystko. Potrzeba też siły umysłowej - tutaj wskazała palcem głowę - której Ty nie posiadasz. I nie złoszczę się. - mruknęła, mrużąc oczy. Nawet zimno przestało jej przeszkadzać.

Jake Stewart

Zmarszczył brwi. Czyżby sugerowała, że nie był zbyt inteligentny? Właściwie miała rację, ale tego nie zamierzał mówić. Popatrzył na brunetkę i stwierdził, że jeżeli on jest głupi, ona najwidoczniej też.
- Przyganiał kocioł garnkowi. - podsumował i wytknął jej język. Nie przypuszczał, by na serio się obraziła, ale ta dziewczyna ciągle go zaskakiwała. Chwilę temu zachowywała się jak zupełnie inna osoba, czyli prawie jak w jego przypadku. No tak, chyba się rozkręcili, oboje. Pewnie to i dobrze.
- W nagrodę za to, że jeszcze się nie obraziłaś, zapraszam cię do siebie. - oznajmił nieoczekiwanie, stwierdziwszy, że to byłoby w sumie dobrym rozwiązaniem.

Camille

Wcale nie sugerowała mu, że jest głupi. Może tylko, że ma mniej szarych komórek. Stłumiła kichnięcie, nie odzywając się na kąśliwą uwagę blondyna. Postanowiła odegrać się na nim później. Teraz marzyła tylko o tym, żeby wyjść z wody, otulić się kocem i napić ciepłej herbaty. Oczywiście, tylko jedna opcja była dostępna. Zaczęła kierować się w stronę brzegu, marudząc coś pod nosem o idiotyzmie ludzi w XXI wieku. Słysząc o zaproszeniu uśmiechnęła się pod nosem, nawet nie odwracając głowy.
- Chętnie, musisz odpokutować wszystkie swoje grzechy. - stwierdziła pojednawczo, tym samym przyjmując propozycję chłopaka. Czemu nie.

Jake Stewart

Właściwie ucieszył się, że brunetka przyjęła propozycję, bo mimo że nie zawsze był tak gadatliwy i nie zawsze szukał ludzkiego towarzystwa, mimo wszystko wolał to niż samotność.
Szybko dogonił dziewczynę i pociągnął ją, żeby trochę szybciej znalazła się przy brzegu. Podszedł po swoje ciuchy i zaczął czegoś szukać. Aha, jest. Czyli adresu jeszcze nie zgubił. Bez najmniejszego wahania wziął spodnie i bluzkę i zaniósł je Camille, żeby się w nie ubrała, bo jeszcze się zaziębi. Na całe szczęście Jake odporny był na zimno i właściwie go nie odczuwał.
- Jeszcze nie znasz mojego adresu, pokażę ci. Mieszkanie to nic specjalnego, także nie bądź zawiedziona. - zastrzegł, świadom, że może oczekiwać willi z basenem albo obskurnej kawalerki. Jego lokum nie należało do niczego z nich - ot, pomiędzy. Bez popadania w skrajności. Tak, żeby mieszkać wygodnie i schludnie, to wystarczało.
Po chwili zorientował się, że być może jego towarzyszka chce się ubrać i na tę myśl obrócić, coby nie czuła się skrępowana. Ilu ludzi, tyle uczuć.

Camille

Pokiwała głową z zadowoleniem, widząc chłopaka niosącego ubranie. Przynajmniej jest kulturalny. Jedna zaleta. Uśmiechnęła się i odebrała ubranie, jednak z lekkim zażenowaniem czekała na jego kolejny ruch. Że się obróci. Tak też zrobił. Jakby czytał w jej myślach.
Westchnęła, szybko ściągnęła mokrą koszulkę i naciągnęła drugą. Była nieco za duża, ale przynajmniej było cieplej. Spojrzała z lekką krytyką na spodnie i po chwili stała już przed blondynem. Oddała mu dolną część jego ubrania, a swój podkoszulek zawinęła i wrzuciła do torby. Przejechała dłonią po włosach.
- Możemy iść.

Jake Stewart

Uniósł lekko brew. Skoro nie chciała jego spodni, to nie. W samej bieliźnie po ulicy chodzić nie chciał, tak więc założył szorty i chwycił buty w dłoń. Tak, teraz był już gotowy, mogli iść.
- Mam w domu ciepły koc, przyda ci się. Poza tym wynajdziesz sobie mniejsze ubranie, jeśli chcesz. Albo poczekasz, aż twoje wyschnie. - poinformował ją, ciekaw, którą z opcji wybierze. Jako że niebo ciemniało, na pewno nie zamierzał puścić jej do domu, chyba że z odprowadzeniem pod same drzwi włącznie. Wolnym krokiem ruszył w stronę domu, nie oglądając się za siebie - chociaż jego sus równał się prawie dwóm krokom dziewczyny, szedł przecież bardzo, bardzo wolno - jak na siebie.

/ założę temat, napiszę. (;