Spokojna plaża

Samira Allen

Spojrzała na niego zgóry i wyszczerzyła się ponownie w szerokim uśmiechu. Wyciągnęła z kieszeni pęk kluczy i zadzwoniła mu nimi nad głową.
-Już cię więcej nie będę zadręczać - powiedziała spokojnym tonem.

Peter

-Co to jest ? - mruknął mrużąc oczy, i patrząc na klucze.

Samira Allen

-Klucze - stwierdziła, patrząc na pęk, który trzymała.
-Wyprowadzam się - powiedziała, opadając obok niego na piach.Wzięla garść 'żółtych ziarenek' i nasypała je na nogawkę chłopaka.

Peter

-Że co proszę ?- mruknął, podnosząc się do pozycji siedzącej, i chyba nie bardzo kojarząc fakty.

Samira Allen

Wzruszyła lekko ramionami, chowając klucze do kieszeni bluzy. Poczęła zakopywać jego jedną nogę w piachem.
-Nie udawaj głupiego, mówię przecież wyraźnie - mruknęła, przenosząc na niego wzrok. Uśmiechnęła się.

Peter

-Może i wyraźnie, ale chyba nie do końca wiesz, co mówisz. - mruknął patrząc na nią.

Samira Allen

-Wiem - burknęła, prostując się. Spojrzała na niego uważnie.Po chwili wzruszyła ramionami i ściągnęła z jego szyi jej szalik. Zaczęla się nim bawić, siadając po turecku.

Peter

-Można widzieć z jakiego powodu ? - mruknął, próbując się uśmiechnąć.

Samira Allen

Spojrzała na niego.
-Nie mogę sobie tutaj miejsca znaleźć - palnęła pierwsze co jej na myśl padło.
-Zresztą ty chodzisz jakiś naburmuszony na mnie, więc niespecjalnie mnie tu coś trzma - dodała, wzruszając ramionami.

Peter

-Ostatnio miałem po prostu parę gorszych dni...em, przepraszam. - mruknął, i pociągnął kolana pod brodę.

Samira Allen

-Nie ma za co - powiedziała spokojnie i szturchnęła go zaczepnie łokciem w bok.

Peter

-Bardzo śmieszne. - mruknął, i pchnął ją na piach. Wyszczerzył się.

Samira Allen

Padła na piach i zaśmiała się. Dźwignęła sie na łokcie i rzuciła w niego szalikiem.

Peter

Chwycił szalik w locie, i jak gdyby nigdy nic owinął sobie nim szyję. Zrobił poważną minę, lecz po chwili się roześmiał.

Samira Allen

Wybuchnęła śmiechem i podniosła się. Zaczęła go łaskotać : 3