Zachód Słońca

Radek

Przygryzł wargę spoglądając na nią kątem oka. Od kiedy nieznajomi mówili mu „cześć” zamiast uciekać na jego widok? Ano tak. To nie Francja. - Siema. - Odparł przekręcając głowę w jej stronę. Nie miał zamiaru zmieniać tak wygodnej pozycji, ona mogła podejść bliżej.

Catherine

Wyglądał bardzo specyficznie i to ją ciekawiło, - Catherine, jestem, ale mów mi Cath - powiedziała i uśmiechnęła się lekko, - Nie jesteś stąd prawda? - zapytała.

Radek

Zmierzwił sobie włosy lustrując ją wzrokiem. - No nie jestem, ale już niedługo będę. - Mruknął. Rodzice przenieśli go tu i powierzyli opiekowanie się młodszym bratem. Ah, ta cudowna pełnoletność. Przynajmniej dom mu kupili nie taki zły.. Zaraz, dom po nowożeńcach ma nie być zły? Westchnął. Jednak jest beznadziejnie.

Catherine

Wysłuchała go ale nic nie odpowiedziała, teraz zebrało się jej na śpiewanie i tańczenie, ale nie będzie przy nim. Uśmiechnęła się jedynie i podparła na jakimś słupie. Właściwie to usiadła na nim - interesujesz się czymś - zapytała z ciekawości.

Radek

- nic ciekawego. - Powiedział znów spoglądając na zachód słońca. Dziś górowała czerwień, a co będzie jutro? Uśmiechnął się sam do siebie. Takie małe, a potrafi wywołać choć malutką iskierkę radości, zabawne.

Catherine

Spojrzała na niego z ukosa, niby taki inny, ale charakter taki jak przypuszczała, trudno najwyżej sobie nie pogada. Jednak się nie ruszyła, skoro nie chce gadać, to nie, ale ona tu zostaje.

Radek

Położył się podkładając dłonie pod głowę. Nie lubił rozmawiać, a zwłaszcza nie na swój temat. Dziwnym trafem zawsze jak opowiada swoją historię ludzie przypominają sobie o czymś czego nie załatwili i znikają. Dlatego wolał zwierzęta. Bo im wystarczyło, że jesteś. Nie musisz być wyjątkowo piękny czy mądry.

Catherine

- Co taki małomówny....? - zapytała, nie mogła wytrzymać. Zawsze cicha a teraz wyjątkowo chce pogadać, choćby o jakiś głupstwach. Stanęła na przeciwko niego i przyglądała mu się - rozumiem...nieciekawa przeszłość - mruknęła.

Radek

Zgiął nogi w kolanach, wyglądał teraz jakby szykował się do robienia brzuszków. Spojrzał na dziewczynę, jak na istotę z zupełnie innej planety. - Nie o to chodzi. - Powiedział przyglądając się uważnie jej ciemnym włosom. Mógł wyjaśnić o co chodzi? Ah, raz się żyje.

Catherine

Uniosła lekko kąciki ust do góry, doskonale wiedziała że tak. - Nie tylko ty miałeś nieciekawą przeszłość, ale to już było, wiec po co trzymać to w sobie? - powiedziała jakby studiowała psychologię. Uśmiechnęła się odsłaniając rząd białych zębów i patrzyła na niego wyczekująco, miał ładne oczy, strasznie się jej podobały.

Radek

Zaśmiał się poprawiając swoją ciemną grzywkę, która niesfornie opadała mu na oczy. - Ale naprawdę nie o to chodzi. - Powiedział szczerze. Cóż, a nawet jeśli to sam chciał mieć przeszłość taką jaka była. Nie jego wina, iż odpychał wszystkich dookoła.

Catherine

- No to powiedz wreszcie... - zaśmiała się również poprawiła włosy, które jak tylko zawiał wiatr zasłaniały jej twarz. Patrzyła na niego wyczekująco z uśmiechem.

Radek

Podniósł się gwałtownie, grzywka znów wpadła mu do oczu. - A może ty najpierw opowiesz o swoich kłopotach ? - Zaproponował uśmiechając się tajemniczo. Coś za coś, a w końcu kobietom pierwszeństwo.

Catherine

Zaśmiała się - taa...jeszcze uciekniesz - zachichotała patrząc na niego, - Co mam ci powiedzieć..?że jestem buntowniczką i biłam się z chłopakami, wyleciałam z kilku szkół - powiedziała chichocząc - Ja powiedziałam ci, teraz ty - odparła i z uśmiechem ponownie wpatrywała się w jego oczyska.

Radek

- Powiem tyle, że jestem twoim dokładnym przeciwieństwem. - Powiedział szczerząc się tajemniczo. Jeszcze nikomu nie wyznał swojej przeszłości, więc nie będzie tego robił przed dopiero co poznaną osobą.