Schronisko "Zwierzęcy Kąt"

Phanaber

- Tak myślałam. Chodź.- Powiedziałą, poczym wstała i ruszyła nie do jego klatki, ale do pomieszczenia dla pracowników. Pora karmienia minęła już dawno, zanim go przyprowadzono. Wyjęła więc zapasowe miski, do jednej nalewając wody, a do drugiej nasypując mu karmy. Przymknęła drzwi i spuściła go ze smyczy. Raczej jej tu bałaganu nei zrobi xd.

Dżeki

Pierwsze co zrobił, to rzucił się do picia. Gdy się napił, zaczął zajadać karmę. Gdy skończył zaczął rozglądać się po pomieszczeniu, lecz dla niego nic ciekawego nie było, więc usiadł i patrzał na dziewczynę jakby w pytaniu ,, to co teraz ciekawego porobimy?''

Phanaber

- Nigdy się nie męczysz, co?- Zapytała, odkłądając obie miski na bok i zapinając mu smycz. Dawno nie widziała tak energicznego psa.

Dżeki

Nadal siedział na miejscu znów dając sobie zapiąć smycz. Wstał powoli, jednak trochę się zmęczył, ale nie chciał tego po sobie poznać. Chociaż to było dość trudne.

Phanaber

- A widzisz.- Powiedziała, dostrzegając zmęczenie psiaka i zaprowadziła go do klatki. Szkoda jej się go zrobiło i zaczęła się zastanawiać, czy go ze sobą nie zabrać. Ale była to da niej ogromna decyzja, wymagająca przemyślenia.

Dżeki

Posłusznie wszedł do klatki i usiadł naprzeciw Phanaber. Raczej podejrzewał co teraz będzie. Patrzał wciąż na dziewczynę radosnym wzrokiem.

Phanaber

Nie mogąc się powstrzymać, usiadła po turecku na przeciwko klatki.
- No co masz taką minę?- Zapytała z rozbawieniem xd.

Dżeki

Nadal patrzał z tym samym wyrazem pyska. Po chwili położył się by być niżej. Kątem oka spojrzał na inne psy. Po chwili znów całą uwagę zwrócił dziewczynie siedzącej naprzeciwko niego

Phanaber

Uśmiechała się do psa pogodnie.
- Jaka jest twoja historia, co?- Zapytała cicho, przekrzywiając lekko głowę.

Dżeki

Gdy usłyszał słowo ,,historia'' położył głowę na ziemi i uszy przyklapał. Zdawało mu się, że wie o co chodzi.
- Ludzie opuścili mnie jak byłem szczeniakiem... gdy byłem blisko nich oni kichali i nie długo wylądowałem na ulicy - ,,powiedział'' a zabrzmiało to jak seria szczeknięć

Phanaber

Pokiwała głową, choć przecież nie zrozumiała ani słowa.
- Nie rozumiem niektórych ludzi.- Stwierdziła, głaszcząc psa przez drzwiczki od klatki.

Dżeki

Znów stał się tym pogodnym psem co wcześniej. Wciąż patrzał na dziewczynę nie zwracając uwagi na nic innego. Cieszył się, że ktoś poświęca mu swoją uwagę.

Phanaber

- Jak można wyrzucić takiego cudownego psiaka, co?- Rzuciła pytanie w przestrzeń, patrząc na niego z rozczuleniem. Ciekawe, jak miał na imię?

Dżeki

Na to pytanie pies wiedział jak odpowiedzieć. Zbliżył się do krat i by zwrócić na siebie większą uwagę pisnął cicho i podniósł głowę do góry. Na jego szyi znajdował się kawałek płótna, na którym był wyszyty napis ,,Dżeki''.

Phanaber

- Dżeki?- Powiedziała, sprawdzając brzmienie słowa.- Nawet fajnie.- Powiedziała z uśmiechem.