Schronisko "Zwierzęcy Kąt"

Kiara

Coś szarego wepchało się między koty.
- Czeeeść ciociu - zwróciła się do Evity. Od kiedy mówiła na nią "ciociu" ? Od paru dni ? Nie wiadomo.

Kovu

- Ja przynajmniej mam proste zęby, bo mi Bozia dała - powiedział - Pobaw się ze mną - burknął, po czym ochoczo się zaśmiał.

Evita

- Kiara ! - wrzasnęła szczęśliwa po czym zaczęła ocierać sie miedzy jej duże łapy. - Tęskniłam. - wtuliła się w sierść, może chciała poczuć ten stary, dobry czas, kiedy Kiara była dla niej jak matka ? Sama nie wiedziała dlaczego to zrobiła, to było do niej nie podobne. - Nie bawię sie w takie rzeczy. - powiedziała i znów zaczęła zajmować się Kiarą.

Kovu

- Ja też nie - zaśmiał się.

Spojrzał na ogromnego psa - Chciałbym być taki jak ty - uśmiechnął się - Wyrąbana w kosmos jesteś - zaśmiał się, ale nadal nie mógł oderwać wzroku od Kiary.

Kiara

Uśmiechnęła się i przygarnęła łapą Evitę do siebie. Przytuliła ją do siebie.
- Ja też - uśmiechnęła się i po chwili zwróciła do Kovu.
- Dziękuję ci. - trąciła go nosem zadowolona i spojrzała na Evitę. Łza zakręciła jej się w oku xDD

Evita

- Kiaruś, tak bardzo się cieszę, że jesteś. - wtuliła sie w nią.

Kiara

Powstrzymywała się ledwo od psiego płaczu lamentu szczęścia. Miast tego zamachała swym masywnym ogonem i polizała ją między uszyma. - Teraz możemy ci zrobić irokeza - zaśmiała się wyobrażając sobie Evitkę z irokezem xD

Evita

- Proszę, nie to, wredoto. - powiedziała i odsunęła sie, spojrzała złowrogim spojrzeniem. - Oczy Kobry ! - wypaliła.

Kiara

- Przepraszam - powiedziała odwracając wzrok od kotki i szukając ratunku. Nie chciała im robić na złość. Nigdy.

Evita

- Przecież wiesz, że nie masz za co. To taki zart w wykonaniu Evity. Wiem, że zawsze chcesz dla nas jak najlepiej. Zawsze, prawda?

Kiara

Rozjaśniła się i szczekneła :
- Jasne! - trzepnęła głową jak koń. - Co tam u ciebie ? - zapytała już wesoła. Cóż za zmian nastroju. Dwa słowa i Kiara przechodzi niesamowitą przemianę xDD

Evita

Zamruczała. - Dobrze. Bardzo dobrze, kiedy wiem, że was mam. - uśmiechnęła się. ^^ - A u Ciebie ? - zapytała.

Kiara

- Um... Spotkałam Immortal, poznałam nowe koty, mam nawet właściciela Valentine - zaczęła swą mini opowieść - zerwałam z Aslanem, zgubiłam gdzieś dzieci, Kia UMARŁA - zakończyła i spojrzała na nią.

Evita

Przełknęła nerwowo ślinę. - O Kii wiem. - powiedziała i uniosła głowę. Było jej przykro, bardzo. Nie chciała teraz płakać, to nie było miejsce, nie ten czas. Ale wtuliła się w Kiarę i uroniła kilka łez. Przeciez Kia była taka wspaniała. Uwielbiała ją. A teraz az dziwne, że jej nie ma. Tak poprostu odeszła. - Imadło, też widziałam. Tarzałam sie z nią w błocie. - uśmiechnęła się lekko. - Z Aslanem, a dlaczego ? - zapytała. Była bardzo ciekawa, coś jej świtało.

Kiara

- Przyszedł na jeden dzień i oznajmił że nie możemy być już razem - wykrzywiła się. Było jej przykro. Westchnęła.