Znaleziono 22 wyników

Obejrzałam się ze zdumieniem na DF i znowu pokręciłam łbem, po czym uśmiechnęłam się łobuzersko, podbiegłam do DF i... już chciałam ją przestraszyc ale zorientałam sie, że zasnęła. Położyłam się więc ...

Spojrzałam na Kiarę. - oh, witaj. - powiedziałam z uśmiechem, a do małej zwróciłam się: - nie ta polędwica, to następna, w zyciu są ważniejsze sprawy - i mrugnęłam tajemniczo, zostawiając suczkę samą. ...

Spojrzałam z politowaniem na DF. i pokręciłam łbem.
- w sumie, to już nieważne. - odparłam. - jak się czujesz? - zapytałam, gdyż dawno nie widziałam małej.

Wbiegłam i rozejrzalam się, trochę zdenerwowana. Rozluźniłam się dopiro, kiedy znalazłam owe czarne szczenię.
- De Facto, gdzie się podziewałaś? - zapytałam z karcącą miną.

- Witaj piękna - uśmiechnęła się kobieta ciepło. Kochała bullteriery, amstafy no i owczarki kraskie, ma się rozumieć. Sięgnęła do torebki i kucnęła by pogłaskać psiaka. Drugą ręką zaś podsuwała Yabie ...

Podbiegłam radośnie. Tutaj odzyskałam wiarę w ludzi i chciałam mieć z nimi jak najwięcej kontaktu. Trąciłam nosem łydkę Magdy.

Przekręciłam łeb. Paulinka najwyraźniej zachęcała mnie, zebym poszła z nią, na co chętnie się zgodziłam. Poderwałam się szybko z miejsca i stanęłam obok dziewczyny.

Spojrzałam na dziewczynę z uwagą. "czy ona mówi do mnie?" pomyślałam. Na wszelki wypadek słuchałam uważnie.

Przyszłam i położyłam się w jednym z boksów.
Przechodzi tu sporo ludzi, może mnie ktoś zechce?

Kiedy Sophie mnie zignorowała, odeszłam cicho w cień i położyłam się tam. Moja nadzieja na znalezienie domu malała z każdym dniem.

***

Po odpoczynku wyszłam. Może gdzie indziej mnie zechcą?

Spojrzałam na wskazaną dziewczynę. Byłam nieufna, ale postanowiłam zaufać Kiarze i podejść.
Podeszłam na sztywnych łapach, z wysuniętym jęzorem, nieśmiało merdając ogonem i czekając na reakcję Sophie ...

- Nie ma za co... - szepnęła znowu cicho. - Pewnie! - powiedziała z radością - Na pewno mnóstwo ludzi takiego by chciało. - spojrzała na nią. - Uczyli cię ciągać różne ciężary ? - zapytała po chwili. ...

W pierwszej chwili drgnęłam, kiedy Kiara dotknęła mego karku. Byłam nieufna wobec obcych. Jednak kiedy wyczułam jej rozluźnienie, uspokoiłam się.
- dziękuję. - odparłam, stojąc nadal nieruchomo. - ...

- z daleka. Wędruję sobie. Wychowałam się wśród ludzi, pochodzę z hodowli bulterierów. - odparłam. - hodowcy bardzo mnie kochali, ale oddali nieodpowiedniemu człowiekowi. Znudziłam mu się. - spojrzała ...

- poszukiwań? Tak, możliwe, szukam właściciela. Ale nie spieszy mi się za bardzo. Wolę, żeby to odpowiedni człowiek znalazł mnie. Chociaż, szczerze mówiąc, brakuje mi ludzi.